การเลิกยาและการบวชในวัดพระธรรมกาย : หน้า 158/260

กับภรรยาได้ แต่ผมเลิกสูบยาไม่ได้เลยแม้สักวันเดียว แต่ นั่นมันคืออดีตที่ผมดีดไปแล้ว จนกระทั่งวันหนึ่ง มีเพื่อนบ้านที่แสนดีที่เคยสูบฝิ่น มานานจนอายุเกือบ ๖๐ ปี ตอนนั้นก็เป็นอดีตของเขาที่ ผิดพลาด ซึ่งเขาดีดไปแล้ว ต่อมาเขามาบวชในรุ่น ๗,๐๐๐ ตำบล พอออกจากโครงการนี้ปั๊บ ก็เลิกฝิ่นได้อย่างเด็ดขาด ปั๊บเลย จนเป็นที่ร่ำลือไปทั่วทั้งดอย จากดอยนี้ไปสู่ดอย โน้นทุกๆ คอยไปเรื่อยๆ เลยว่า วัดพระธรรมกายมียา วิเศษ (อ๋อ มีจ้ะ เขาเรียก ธรรมโอสถ ถ้าอยากเลิกยาได้ เด็ดขาดก็ต้องมาบวช) ข่าวนี้แพร่สะพัดกระจายไปถึงพรรคพวก (นี่พลพรรค เป็นพรรคผู้ติดยา แต่รักดี และอยากเลิก) มีสมาชิกพรรค กว่า ๔๐ คน ที่ติดยา แต่รักดี จึงรวมตัวกันมาบวชเพื่อ เลิกยาครับ (สาธุ) ดังนั้นถ้าผมบวชใกล้บ้านแล้ว ถ้าเกิด อาการอยากยาขึ้นมา ผมกลัวว่า จะแพ้ใจตัวเอง เดี๋ยวก็จะ ลากลับไปบ้าน แล้วกลับไปสูบยาอีก เพราะที่นั่นหาซื้อฝุ่น ง่ายกว่าซื้อหมูอีกครับ (โอ้ ขนาดนั้นเลยนะ) ทุกคนจึงพา กันมาอบรมที่ศูนย์อบรมวัดนิคมเกษตร จังหวัดมุกดาหาร ซึ่งต้องนั่งรถมากว่า ๑๔ ชั่วโมง หลวงพ่อครับ ๓ วันแรกนี่ ความชั่วร้ายที่ผมเคย ข้องแวะมันรุมสกรัมผมทั้งกายและใจ ผมทุกข์ทรมานมาก เลย ผมมีอาการลงแดงอยากยา ร่างกายมันปวดไปหมดทุก ส่วนเลย (อ๋อ ลงแดงมันเป็นอย่างนี้นะ ทดสอบ) ปวดเข้าไป ៩២ สุขแบบพระ