การภาวนาเพื่อหยุดนิ่งในใจ : หน้า 224/260

เริ่มต้นใหม่อย่างง่ายๆ พร้อมกับประคองใจด้วยบริกรรม ภาวนาในใจเบาๆ ว่า “สัมมา อะระหัง สัมมา อะระหัง” อย่างสบายๆ ทำใจให้ใสๆ จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง พอใจหยุดนิ่งก็จะทิ้งคำภาวนาไปเอง โดยจะมี อาการคล้ายๆ กับเราลืมภาวนา สัมมา อะระหัง ไป หรือ เกิดความรู้สึกขึ้นมาในใจว่า ไม่อยากจะภาวนาต่อไป ถ้าเกิดอาการและความรู้สึกอย่างนี้ เราก็ไม่ต้องภาวนา "สัมมา อะระหัง" อีกแต่ว่าเมื่อใดใจของเราฟุ้งไปคิดเรื่อง อื่น เราจึงย้อนกลับมาภาวนา “สัมมา อะระหัง” ใหม่ ตรึก นึกถึงดวงใส หยุดอยู่ในกลางดวงใสๆ อย่างสบายๆ ด้วย ใจที่ชื่นบาน ทําอย่างนี้เรื่อยไป จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง อย่าไปสนใจอากาศ มันจะร้อนอบอ้าวแค่ไหนก็แล้ว แต่ เราต้องฝึกให้ได้ในทุกสภาวะอากาศ ไม่ว่าจะฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว ก็ฝึกกันเรื่อยไป ให้ใจหยุดนิ่งภายใน ถ้า เราไม่สนใจสิ่งภายนอก มันมีอยู่ก็เหมือนไม่มี หรือหนักก็ เป็นเบา เบาก็คลายได้ อย่างสบายๆ เพราะว่าเรามีที่พึ่ง ภายใน สิ่งที่เรากำลังฝึกฝนอยู่นี้ เพื่อตัวของเราเอง เป็นการ แสวงหาที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงภายใน ในยามที่เราประสบ ความทุกข์ทรมานของชีวิต ใจของเราจะมีหลุมหลบภัยอยู่ ภายใน มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึก หรืออย่างน้อยก็ มีดวงธรรมใสๆ ติดอยู่ในกลางกาย ใจจะได้บรรเทาจาก ๑๕๘ สุขแบบพระ