ข้อความต้นฉบับในหน้า
สุขและความสําเร็จในชีวิตของเรา แม้ทีมถึง ทุนถึง ที่ถึง
ใจถึง มือถึง แต่ไปไม่ถึงเป้าเพราะบุญไม่ถึง อย่าว่าแต่
๑ สมอง ๒ มือเลย ให้เพิ่มไปอีก ๒ ศอก ๒ เข่า ๒ เท้า
แบบนักมวยก็โดนน็อกลงมาเลยนะ)
ผมคิดว่า การที่เราไม่ทําให้ใครเดือดร้อน ไม่
เบียดเบียนใคร แค่นี้ก็เป็นบุญแล้ว (ยังจ้ะ อย่างนี้เขาเรียก
ว่า ละชั่ว แต่ยังไม่เรียกว่า ทำความดี มันคนละอย่างกัน)
แต่แล้วความคิดของผมก็เปลี่ยนไป เมื่อพี่ชายของผม
ได้มาบวชเป็นธรรมทายาทในรุ่น ๓,๐๐๐ ตำบล ที่ผ่านมา
พอลาสิกขามา ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูเป็นเรื่องง่ายและสำเร็จ
แบบง่ายๆ (ตามประสาคนมีบุญนี่นะจ๊ะ)
พี่ชายเล่าให้ผมฟังถึงประสบการณ์ชีวิตจากการ
บวช และยังชักชวนพนักงานที่บริษัท และตัวผมมาบวชใน
โครงการ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ผมก็สนใจขึ้นมาทันทีครับ (นี่
บุญเริ่มได้ช่องแล้วนะจ๊ะ คือ บวชครั้งแรก ยังไม่ได้อะไร
อ้ะ ครั้งที่ ๒ จะกี่โบสถ์ก็ได้ ให้มันได้ดีสักครั้งเถอะ)
อีกทั้งคุณแม่ก็อยากให้ผมบวชมากๆ และนี่แหละ
ครับคือจุดเปลี่ยนชีวิตของนักแม่นปืนอย่างผม ที่ขอบวช
เป็นพระ ให้คุณแม่ได้ชื่นใจครับ (สาธุ นี่ก็ปรารภเหตุของ
คุณแม่ไปก่อน แต่ความจริงตัวเราได้ ดูนะจ๊ะว่า ได้อย่างไร)
วันแรกของการมาสมัคร เป็นครั้งแรกที่ผมได้มา
วัดพระธรรมกาย วันนั้นผมคิดว่า ถ้าวัดนี้ไม่เจ๋งจริง ผม
๔
สุขแบบพระ