การสวดมนต์และการฝึกสมาธิ สุขแบบพระ Vol.1 หน้า 73
หน้าที่ 73 / 260

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้ผู้เขียนแบ่งปันประสบการณ์การนั่งสมาธิร่วมกับเพื่อนๆ ธรรมทายาท ที่เขาไม่เคยทำได้ถึง 5 นาที โดยเล่าถึงการสอนจากพระอาจารย์ และการฝึกให้หลับตานึกถึงสิ่งที่คุ้นเคย เช่น หน้าคุณแม่ การทำสมาธิจึงไม่ใช่เรื่องยาก นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงกับประสบการณ์การเล็งเป้าหมายในการยิงปืนของเขา ที่ช่วยให้สามารถมุ่งมั่นและไม่สนใจสิ่งรอบข้าง.

หัวข้อประเด็น

-การนั่งสมาธิ
-การเปิดใจ
-การปฏิบัติธรรม
-ประสบการณ์ส่วนบุคคล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ให้ผมสวดมนต์ สอนสมาธิ ตอนนี้ใจของผมเปิดกว้างกับ โลกกว้างที่ผมกำลังจะได้เรียนรู้ วันนั้น กว่าที่ผมจะไปถึงเขาแก้วเสด็จก็เป็นเวลา โพล้เพล้แล้ว สิ่งแรกที่ผมต้องทำ ก็คือการเข้าห้องเพื่อนั่ง สมาธิร่วมกับเพื่อนๆ ธรรมทายาท (เราไม่ต้องเตรียมพร้อม แต่เราต้องพร้อมเสมอจ้ะ) เวลา ๑๔.๓๐ น. คือ เวลาเริ่มต้นรอบแรกของการ นั่งสมาธิ ผมก็ลองนั่งดู เพราะอยากรู้ว่า จะเป็นอย่างไร เพราะผมไม่เคยนั่งสมาธิได้ถึง ๕ นาทีเลย แม้ว่าจะเคย บวชมาแล้ว ๑ พรรษาก็ตาม (นี่คือข้อผิดพลาดจ้ะ บวชแล้วต้องนั่งสมาธิตั้งแต่ วันแรกจนกระทั่งถึงวันสุดท้ายในเพศสมณะเลย เพราะ พระอุปัชฌาย์ท่านให้กัมมัฏฐานไว้นะจ๊ะ) ผมฟังพระอาจารย์สอนสมาธิ ฟังดูก็ไม่เห็นมีอะไร ยาก (ถูกต้องจ้ะ ไม่ยากจ้ะ) เราก็น่าจะทำได้เหมือนกัน ท่านสอนแค่ให้หลับตานึกถึงคน สัตว์ สิ่งของ ที่เราคุ้นเคย ผมก็นึกถึงหน้าคุณแม่ทันทีครับ (นี่ลูกกตัญญูนะจ๊ะ) พอพระอาจารย์บอกว่า ให้นึกไว้กลางท้อง เหนือ สะดือ ๒ นิ้วมือ ผมก็นึกตาม นึกง่ายๆ ครับ ไม่ยากเลย เพราะตอนที่ยิงปืน ผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย การยิงปืนระยะไกลจะขึ้นปืนอยู่กลางอก ต้องเล็งให้ดี โดย ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แล้วผมก็จะยิงเข้าเป้า Man Man จดหมายจากพระลูกชาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More