หัวใจของนักบวช : หน้า 19/260

หัวใจของนักบวช คือ การรักษาพระธรรมวินัย พวกเราทุกรูปมีโอกาสได้บวชตั้งแต่อายุยังน้อย ได้ เรียนรู้เรื่องบุญ เรื่องบาปตั้งแต่ยังเล็ก ไม่ต้องไปก่อเวรยิง นกตกปลา ไม่ต้องไปเสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง ไม่ต้องไปหานรก เข้าตัวแบบชาวโลก ก็ขอให้เราตระหนักถึงความโชคดีของ เราไว้ให้มาก เมื่อพวกเราทุกรูปมีบุญได้บวชกันตั้งแต่อายุ ๑๒ - ๑๓ ปี จนกระทั่งวันนี้บวชเป็นสามเณรผ่านมา ๙ - ๑๐ ปี แล้ว และกำลังจะได้บวชเป็นพระภิกษุสมความปรารถนา ต้องถือว่าเป็นการบวชที่ประสบการณ์ราบรื่น ได้เรียนเต็ม ที่ ไม่ต้องห่วงเรื่องขบฉัน ไม่ต้องห่วงเรื่องขาดแคลนต่ารา เรียน มีอาจารย์สอนหนังสือไว้พร้อมทั้งหมด สิ่งแวดล้อม มีความเหมาะสมเหลือเกิน ที่จะสนับสนุนให้เราได้ศึกษา และฝึกฝนทั้งหยาบทั้งละเอียดให้บริสุทธิ์ผุดผ่องยิ่งๆ ขึ้นไป การฝึกหยาบ คือ การเรียนด้านศาสตร์ที่เป็นความ รูปริยัติ เช่น ภาษาบาลี เป็นต้น การฝึกละเอียด คือ การปฏิบัติเพื่อแก้ไขปรับปรุง นิสัยตนเองให้บริสุทธิ์ผุดผ่องยิ่งๆ ขึ้นไป จดหมายจากพระลูกชาย Man Man (๑๓)