การแสวงหาความสงบในชีวิตผ่านการบวช : หน้า 71/260

จะกลับทันที (ก็ไม่ทราบดูตรงไหนนะ) เพราะผมไม่ชอบ คนเยอะ (คนเข้าวัดเยอะน่ะ ดีนะ ถ้าเข้าบ่อนบาร์เบียร์ เยอะนี่ อ.ต.ร. จ้ะ ขึ้นอยู่กับว่า เข้ามาทำอะไรต่างหาก เยอะเหมือนน้อย คนหลายคนเหมือนคนๆ เดียวนี่) กลัว คนเยอะแล้วจะคุยกันไม่รู้เรื่อง (มันขึ้นอยู่กับว่า คุยเรื่อง อะไร ถ้าคุยเรื่องไม่รู้มันก็ไม่รู้นะ เขาคุยเรื่องประสบการณ์ ภายใน แต่เราจะคุยเรื่องประสบการณ์ภายนอก มันคนละ เรื่องกัน มันก็ไม่รู้เรื่องนะ) และไม่ว่าผมจะคุยกับใคร ก็มีแต่คนตั้งใจอยากบวช มากๆ (นี่เป็นเครื่องยืนยันว่า เราต้องคุยเรื่องบวชเยอะๆ เพราะฉะนั้นจะมีคนบวชเยอะ ผู้มีบุญพอได้ฟังมันก็จะไป เชื่อมกับบุญเก่าที่เขาเคยบวช เห็นไหมจ๊ะ) ทุกคนมาบวชเพื่อแสวงหา บางคนก็มาหาที่ พึ่ง (ถูกต้องจ้ะ หาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง) บางคนอยาก บวชมาก แต่ก็ไม่ได้บวช เพราะไปติดค่านิยมว่า ต้องเอา เงินไปเลี้ยง ไปล้มวัว ล้มควาย เลี้ยงน้ำ (เมาแอ๋เข้าวัด เลย ไม่ต้องย้อมใจขนาดนั้น คำว่า ย้อมใจ เขาใช้เวลาจะ ทําความชั่วจ้ะ) ผมสังเกตเห็นความหลากหลายของผู้คนที่ตั้งใจ อยากบวช ผมก็เริ่มคิดแล้วว่า ตัวเราช่างโชคดีมากๆ ที่ได้ มาบวชในโครงการนี้ (สาธุ ดูนะจ๊ะว่า โชคดีอะไร) และ ที่ผมตื่นเต้นมากก็คือ วินาทีที่ผมได้รับ SMS แจ้งรหัส Man Man จดหมายจากพระลูกชาย ๕