ข้อความต้นฉบับในหน้า ชาวเมืองเขาทํามาหากินกัน หาปลาหาเนื้อ นี่ดีแต่ าศีล"
หลวงปูรักษาศีลเคร่งครัดตั้งแต่เป็นโยม ท่านจึงสอนให้
คนรักษาศีลเสมอว่า “ศีลแค่นี้รักษาไม่ได้ ชีวิตจะมีความเจริญได้
อย่างไร ถ้าจะรักษาวันหนึ่งคืนหนึ่ง ก็ให้รักษาศีลอุโบสถ"
หลวงปู่พยายามปฏิบัติธรรมทั้งเดินจงกรมและอดอาหาร
ติดต่อกัน 7 วัน ท่านถือธุดงควัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัด เมื่อ
ออกธุดงควัตรแล้ว ท่านออกบิณฑบาตทุกวันไม่ขาดเลย และ
ฉันมื้อเดียวด้วยกันกับพระเณร ถ้าวันไหนป่วย ออกบิณฑบาตไม่ได้
ท่านจะไม่ยอมฉันอาหารใครเป็นอันขาด ในเมื่อเดินไม่ได้ ก็อด
ให้ตายไปเลย บ่วยก็นั่งสมาธิ เจริญภาวนาลูกเดียว จนอาการ
บ่วยหายไปโดยอัตโนมัติด้วยอำนาจของสมาธิ เป็นธรรมโอสถ
ภายหลัง ท่านชราภาพมากขึ้น จึงอนุโลมให้ท่านตั้งบาตร
ในวัดให้แม่ชีมาใส่บาตร สมัยก่อน วัดหนองม่วง (วัดปา
ประโคนชัย) อดอยากลำบากมาก ไม่มีของหวาน องค์ท้ายๆ
แทบไม่ได้อาหารเลย ปัจจุบัน โยมเริ่มใส่บาตรกันเป็นกิจวัตร มี
ข้าวเหนียว ข้าวเจ้า แกง ผลไม้มีแตงโม ลิ้นจี่ ลำไย ตามฤดูกาล
ภายใน 3-4 ปีมานี้ เกิดสิ่งอัศจรรย์บนแผ่นดินอีสาน
อย่างเห็นได้ชัด เริ่มตั้งแต่ดินฟ้าอากาศไม่แล้งจัด อาหารการกิน
และพืชผลปลูกได้ผลดี เช่น ยางพารา และเงาะที่ศรีสะเกษ
จนถึงเขาพระวิหาร ลำไยและทุเรียนที่อำเภอสมบัติเจริญ โคราช
14
case study
สะตอ เงาะ ทุเรียน และน้อยหน่าหรือเจ้าหญิงบักเขียบปลูก
ได้ที่น้ำยืน อุบลราชธานี ชาวบ้านทำบุญตักบาตรและใส่ใจใน
เรื่องพระพุทธศาสนามากขึ้น พูดเรื่องบุญกุศล เช่น ชักชวนกัน
ทอดกฐิน แบ่งกันรับหาปัจจัยทะนุบำรุงพระศาสนาอย่างเต็มที่
ปัจจัยที่ญาติโยมถวาย หลวงปู่ไม่เคยเก็บไว้กับตัวเอง
และไม่ถือปัจจัย ได้มายกให้เป็นของสงฆ์หมด แต่ทางวัดมอบ
ให้มีผู้ดูแลปัจจัยส่วนของท่านไว้ใช้จ่ายรักษาตัวยามเจ็บป่วย
และทำบุญถวายพระ ทำศพ และซื้อโลงไม้ไว้ใช้ยามวาระ
สุดท้ายของชีวิต หมดก็หมดกัน เหลือเท่าใด ท่านสั่งให้ทำบุญหมด
เมื่ออยู่ในเพศสมณะแล้ว หลวงปู่ใจดี มีญาติโยมมา
ปฏิบัติดูแลท่านเหมือนเป็นญาติสนิท แต่ท่านก็ไม่ติดญาติโยม
ปฏิสันถารตามสมควรเท่านั้น พอหลวงปู่เป็นพระ หลานๆ เริ่ม
หายกลัวท่าน เพราะท่านยิ้มแย้มแจ่มใสมากขึ้น
เวลาเทศน์ หลวงปู่เทศน์เป็นภาษาเขมร ภาษาพื้นบ้าน
ของชาวสุรินทร์ ส่วนใหญ่ พูดคุยธรรมะเป็นกลุ่มเล็กๆ กับ
ญาติโยมใกล้ชิดและญาติพี่น้องมากกว่า มักเตือนให้ออกบวช
โดยยกชีวิตของท่านมาเป็นตัวอย่างว่า “อาตมาเคยติดมาแล้ว ติด
ลูกเมีย ติดวัวควายและไร่นาสาโท ยังออกมาได้” และมักพูดชวน
บวชอย่างเอาจริงเอาจังว่า “ถ้าอยู่แบบนี้ไม่มีโอกาสได้บวชหรอก
ขนาดชวนปาวๆ ยังไม่ฟังเลย” โยมผู้ชายญาติคนหนึ่งของท่าน
15
กฎแห่งกรรม