รอลูกชายกลายเป็นหลาน : หน้า 21/54

รอลูกชาย กลายเป็นหลาน ยายกานต์ ฉัตรเงิน ชาวหมู่บ้านกระทม เป็นคนสุรินทร์ รุ่นเก่า มีวิชาไสยศาสตร์หนังเหนียว เพราะสมัยนั้น โจรผู้ร้าย ชุกชุมเที่ยวปล้นฆ่าแม้หญิงมีครรภ์ โจรมีอาวุธคล้ายลูกทุเรียน เบาๆ ไว้ตีหัวคนแล้วปล้นทรัพย์ แกะหนามออกจากหัวได้เต็ม กำมือ หญิงท้องกระโจนออกจากบ้านไปแท้งลูก ยายกานต์จึง ต้องมีวิชาป้องกันตัวในยามคับขัน เวลาเที่ยว ต้องเดินกันเป็น กลุ่มใหญ่ ท่องบ่นคาถาไปเรื่อยๆ แต่โจรไม่เคยปล้นบ้านยายกานต์ ตาอ้วนและยายกานต์ ฉัตรเงิน เป็นผู้ใหญ่คนดีที่น่า เคารพกราบไหว้ เป็นคนแก่ที่ไม่จุกจิกจู้จี้ รักสะอาด ยินดีตามมี ตามได้ พูดจาไพเราะ ไม่พูดจาหยาบคาย ยายกานต์เป็นคน ประหยัดถ้อยคำ พูดเท่าที่จำเป็นและพูดถึงคนอื่นน้อยมาก มักสอนลูกๆอย่างที่บรรพบุรุษเคยสอนลงมาจนถึงทวดว่า อย่ายืมของของคนอื่น ข้าวสารเตรียมให้พร้อม สีให้พอกิน ถ้าไปยืมข้าวสารเขา พอเอาไปคืน เขาจะว่าเอาได้ว่าสีไม่ถูกใจเขา อยากกินอะไร ให้ปลูกกินเอง อย่าไปขอเขากิน อย่ายืมเงินเขา อย่าเดินเสียงดัง จนหลังคาบ้านลั่น จะเป็นคนไม่เจริญ เป็น กาลกิณี อย่าเล่นขายของ มันไม่มีประโยชน์ ให้ถอนหญ้าให้เตียน เด็กผู้หญิงอย่าใส่กางเกงขาสั้น พอพลบค่ำ ให้กลับบ้าน ดูแล บ้านจัดข้าวของให้เป็นที่เป็นทาง และเก็บหมากพลูรอผู้ใหญ่ ตั้งแต่เป็นเด็กและย่างเข้าสู่วัยสาว ยายกานต์ไม่เคย ต้องหาปลาตามท้องนาทําอาหารอย่างสาวบ้านอื่น เพราะมี พี่ชายเป็นคนทําแทน เมื่อแต่งงานแล้ว หน้าที่หาปลาตกเป็น ของตาอ้วนเสียมากกว่า ยายกานต์มีหน้าที่เอาปลามาทําอาหาร ทอผ้าไว้ตัดเย็บสวมใส่ และเก็บผ้าไหมเนื้อละเอียดไว้ทำบุญ ทอดกฐินที่วัด มีอยู่ครั้งหนึ่ง อากาศแล้งจัดจนนาข้าวเสียหาย ยายกานต์จึงเอาผ้าทอเองใส่กระบุงเดินไปแลกข้าวกับหมู่บ้านอื่น 38 case study 39 กฎแห่งกรรม