ชีวิตของต้อยติ่ง: การต่อสู้ของเด็กพิเศษ : หน้า 25/54

ยายกานต์ผิดหวังมากวันที่หลานชายเกิดใน พ.ศ.2526 เพราะหาเค้าหน้าของชานนท์ไม่ได้เลย ตัวอ่อนนิ่ม หมอบอกว่า หลานคนนี้เป็นเด็กปัญญาอ่อน เพราะมีลิ้นโตคับปาก ตาห่าง หางตาชี้ขึ้น ตาเล็ก จมูกเล็ก พูดไม่ชัด นิ้วมือนิ้วเท้ากางทุกนิ้ว ผิวคล้ำเพราะพ่อมีผิวสีเข้ม ต้นขาขวา มีรอยนิ้วหัวแม่โป้ง สีขาวชัดเจน แม่ลอนเรียกลูกชายว่าต้อยติ่ง ตามนักมวยเตะ เก่งคนหนึ่งในยุคนั้น ก่อนต้อยติ่งเกิด แม่ลอนเคยเปิดร้านขายเหล้า มาเลิก ขายเมื่อย้ายบ้านใหม่ มีคนสันนิษฐานว่า ต้อยติ่งเป็นขี้เมาเก่า มาเกิด พ่อประดัด วรรณุปถัมภ์ สามีแม่ลอนรู้สึกอายมากที่มี ลูกคนนี้ เพราะทางบ้านปูสัมฤทธิ์กับย่าจอมไม่มีใครดื่มเหล้าเลย พออายุได้ 7 ขวบ ที่บ้านส่งต้อยติ่งไปโรงเรียนเด็ก ปัญญาอ่อนที่กรุงเทพฯ แต่เขาไม่รับเด็กประจำ ต้องเดินทางไป กลับ จึงพาต้อยติ่งไปเข้าโรงเรียนเด็กปัญญาอ่อนที่อุบลราชธานี ต้อยติ่งเป็นนักเรียนรุ่นแรก ได้แผลทั้งตัวเพราะหญ้าเจ้า ชู้ติดเสื้อผ้าแทงผิว ตรงชายโครงมีแผลสีม่วง เพราะถูกเพื่อน รูปร่างหน้าตาเหมือนคิงคองรังแกเอา และรังแกเฉพาะต้อยติ่ง เท่านั้น คนสุรินทร์ไม่กินเผ็ด ในขณะที่คนอุบลชอบกินเผ็ด ต้อย- ติ่งกินเผ็ดไม่ได้ จึงกินแต่ข้าวเปล่า ร่างกายผ่ายผอม แม่ลอน อยากให้ลูกชายคนเดียวเรียนจนเป็นหนุ่ม แต่ต้อยติ่งหนี โรงเรียนวันละ 3 เวลา ครูจับดีๆ เวลาแม่ลอนไปรับกลับบ้าน สุรินทร์ทุกๆ 4 เดือน จากเด็กหน้าตาดี ต้อยติ่งดูปัญญาอ่อน ไปจริงๆ จนแม่ลอนจำไม่ได้ว่าลูกตัวเองคนไหน ต้อยติ่งกอด แม่น้ำตาเล็ด ไม่อยากกลับไปโรงเรียนอีกแล้ว รำพันว่าลูกต้อง ตายแน่นอน แม่ลอนกัดฟันอยากให้ลูกชายมีความรู้และอยู่ใน สังคมเป็น แต่ยายกานต์ขอร้องให้แม่ลอนพาต้อยติ่งกลับมาอยู่ บ้านตามเดิมด้วยความสงสารหลานแม้จะไม่ยอมรับว่า นี่คือ ชานนท์กลับชาติมาเกิด ต้อยติ่งบอกว่าตัวเองไม่ใช่เด็กบ้า แม่ลอนจึงส่งเข้า โรงเรียนเด็กดีๆ ชั้นอนุบาล แต่ต้อยติ่งชอบปลุกเด็กเล็กๆ ที่กำลังนอนกลางวันลุกขึ้นวิ่งเล่น เป็นหัวโจกของเด็กตัวกะเปี๊ยก จนครูกลัวเด็กๆ จมน้ำในสระตาย ต้อยติ่งจึงต้องออกจาก โรงเรียนอีกครั้งหนึ่ง ต้อยติ่ง เป็นเด็กขยัน มักไปถึงที่นาก่อนแม่ วิ่งไล่จับวัว 2 ตัว ผูกเชือกรอ แต่เมื่อโตขึ้นดูหนังและละครมากขึ้น ต้อยติ่ง กลับตื่นสาย และเริ่มดื้อ แม่ลอนบอกให้ตักบาตร ก็ไม่ยอมตื่น ไม่ยอมไปนา ถ้าใช้ไปเอาวัว ไม่ยอมไปอ้างว่าฝนตกแฉะ แต่มี นิสัยเก็บข้าวของให้เป็นระเบียบตั้งแต่เป็นเด็ก ของเล่นของใช้ ไม่ว่ารถจักรยาน หรือรถมอเตอร์ไซค์ที่ใช้เป็นประจำ เครื่อง 46 case study 47 กฎแห่งกรรม