หลวงปูสัมฤทธิ์ สังวโร: ปฏิบัติธรรมและการนั่งสมาธิ : หน้า 17/54

หลวงปูสัมฤทธิ์ สังวโร ก็เช่นเดียวกัน พอบวชแล้ว ได้ตรวจตราดูว่า เราควรจะศึกษาอะไรที่พอเหมาะกับวัยของตน ถ้าทางปริยัติ ก็คงได้ระดับหนึ่งเพราะความทรงจําเลอะเลือน ไปตามความเสื่อมของสังขารมนุษย์ทุกคนในโลก ท่านจึงเลือก เอาทางธรรมปฏิบัติเรียนกัมมัฏฐาน และศึกษาอย่างจริงจังเฝ้า ทำสมาธิ ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ 4 ปี จนเกิดความมั่นใจตนเอง ว่าดูแลตนเองได้แล้ว จึงปลีกตัวหาที่วิเวกตามป่า เขา ถ้ำตาม ล่าพังแล้วทําความเพียร ภาวนาทั้งวันสลับเดินจงกรมกลางคืน ให้ใจอยู่ภายในวงกายของท่าน พิจารณากายคตาสติบ้าง ไตรลักษณ์บ้าง และมีความสุขในธรรมปฏิบัติ มีความสุขทางใจ และมีธรรมปีติเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงกายและใจ ขนาดอายุขึ้น เลข 9 แล้วยังดูผ่องใส สดใสงามสมเป็นสมณะพุทธบุตรทีเดียว น่าเคารพ น่ากราบไหว้ และน่าบูชาอย่างยิ่ง แม้หลวงปูสัมฤทธิ์ สังวโร จะเจ็บป่วย ปวดเมื่อย ท่านก็ นั่งสมาธิ พอมีคนบอกให้ท่านพักผ่อน ท่านบอกว่าไม่นั่งไม่ได้ ถ้าไม่นั่งแล้วจะปวดเมื่อย คนอื่นฟังแล้วไม่เข้าใจเพราะปวดเมื่อย มันต้องเข้านอน จึงเพียรขอให้ท่านลึก แต่ท่านไม่ยอม บอกว่า ไม่ใช่ ปวดเมื่อยต้องท่าสมาธิ พอจิตรวมแล้ว จะหลุดออกจาก กายหยาบ ทำให้หายปวดเมื่อย หลุดเข้าไปอยู่ในความโล่งโปร่ง เบาสบาย สงัดกายสงัดใจ สว่างสดใสมีปิติเป็นรางวัล มีหลวงปู่อีกองค์หนึ่งอยู่ทางภาคอีสาน ท่านอยู่ในถ้ำ ฉันมื้อเดียวมีข้าวเหนียวจิ้มเกลือ และน้ำแก้วเดียว แก้มของ ท่านแดง ข้าวเหนียวและเกลือทำให้แก้มของท่านแดงได้อย่างไร ที่แก้มของท่านแดงก็เพราะท่านเจริญภาวนา ผิวตัวนวลราวตก กระด้งแป้ง ท่านเป็นผู้ที่มีความสงบภายใน ใจของเราที่เร่าร้อน มีคำถามมากมาย พอเห็นท่าน ใจสงบเย็นตาม ไม่ต้องถาม เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ถึงตอนนั้น เราสอนตัวเองได้ ตรงนี้ให้ข้อคิดพระหนุ่มเณรน้อย ที่อายุยังน้อย ร่างกาย ยังแข็งแรง ได้ทําความเพียรอย่าง เต็มที่กันแล้วหรือยัง คนในวัยนี้ ต้อง นั่งให้ก้นเป็นกระทะ เพราะกระทะตั้ง บนเตาไฟยังทนความร้อนได้ เราก็ ต้องนั่งทนปวดเมื่อยไม่ขยับตัวเลย หลวงปูสัมฤทธิ์ สังวโร นั่งตัวตรง คนนั่งตัวตรงกระดูกสันหลัง ตรง จะเป็นคนที่อายุยืน และถ้าหากไม่มีที่พึ่งภายใน ไปอยู่ตาม ป่าเขาที่วังเวงน่ากลัว แต่ผู้ที่มีที่พึ่งภายในด้วยธรรมปฏิบัติ ย่อมไม่กลัวและไม่เหงา กลับชอบเสียอีก เพราะมีแต่ความสุข สดชื่น เบิกบานนั่งอยู่ในอาสนะเดียวเช่นหลวงปู่ พระเณรทั้งหลาย ต้องนึกทบทวนกันว่า เราทําความ เพียรเต็มที่แล้วหรือยัง ให้นึกย้อนหลังวันที่เราบวชในพระอุโบสถ 30 case study 31 กฎแห่งกรรม