สันติสุขและการบำเพ็ญสมณธรรม Case Study กฎแห่งกรรม เล่มที่ 4 หน้า 16
หน้าที่ 16 / 54

สรุปเนื้อหา

เมื่อมนุษย์ทุกคนสามารถมองเห็นเพชรในท้อง สันติสุขที่แท้จริงจะเกิดขึ้นในโลก สิ่งเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงการบำเพ็ญสมณธรรมและการแสวงหาที่พึ่งที่แท้จริง หลวงปู่เป็นตัวอย่างที่ดีของพุทธบุตรที่มีพฤติกรรมที่สมบูรณ์และแสวงหาเส้นทางสู่พระนิพพานอย่างจริงจัง แม้ว่าอายุขัยโดยเฉลี่ยจะต่ำกว่า 75 ปี หลวงปู่กลับใช้ชีวิตที่เป็นสติปัญญาที่สูงส่ง มีความพร้อมในการทำความดีให้เกิดผล แม้ว่าจะมีสังขารที่ลดน้อย แต่ความตั้งใจในการบำเพ็ญเป็นสิ่งที่สำคัญ หลวงปู่ถือเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้คนสามารถพัฒนาตนเองเพื่อบรรลุถึงนิพพานได้

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของสันติสุข
-บำเพ็ญสมณธรรม
-แบบอย่างของหลวงปู่
-นิพพาน
-การเห็นเพชรในท้อง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ในท้อง เมื่อใด มนุษย์ทุกคน เห็นเพชรในท้อง เมื่อนั้น สันติสุข ที่แท้จริง จะบังเกิดขึ้นในโลก วัดไหนมีพุทธบุตรแบบหลวงปู่ วัดนั้นจะรุ่งเรือง อยู่ตรงไหน ตรงนั้นก็รุ่งเรือง ตรงที่ท่านอยู่เรียกว่า ที่อริยะ นั่งในป่า ป่านั้น ก็เป็นบ่าอริยะ นั่งในถ้ำ ก็เป็นอริยะ นั่งที่โคนไม้ไหน โคนไม้นั้นก็เป็นโคนไม้อริยะ นั่งในกุฏิไหน กุฏินั้นก็เป็นกุฏิอริยะ ที่หลวงปู่ปรารภความเพียรจนเอาชนะทุกขเวทนาได้ การไปอยู่ป่า อยู่เขา อยู่ถ้ำ ตามลำพังนั้นไม่ใช่ของง่าย เพราะต้องมีหลักของใจ มีเป้าหมาย ของชีวิต และต้องมีมโนปณิธาน อย่างแน่วแน่ หากไม่มีที่พึ่งที่ระลึก หรือแสวงหาที่พึ่งที่ระลึกภายใน ย่อมอยู่ป่า ถ้ำ และเขาได้ยาก หลวงปู่ใช้เวลาที่เหลืออยู่ในบั้นท้ายของชีวิต ด้วยการเป็น นักบวชที่สมบูรณ์ บำเพ็ญสมณธรรมโดยไม่คำนึงว่าสังขารจะ เป็นอย่างไร ไม่ได้เอาอกเอาใจสังขารและใช้มันอย่างเต็มที่ นั่ง สมาธิตัวตั้งไม่มีคดงอ ครั้งละหลายๆ ชั่วโมง บางทีเป็นวัน อยู่ ในปาในเขา บางทีมีฉัน บางทีไม่มีฉัน มีฉันก็ฉัน ไม่มีฉันก็ไม่ฉัน มันน่าแปลกตรงที่ว่า คนกินมากตายเร็ว คนกินน้อยตายช้า หลวงปู่จึงเป็นแบบอย่างที่ดีของพุทธบุตรที่อายุต่ำกว่า 75 ปีลงไป เป็นเครื่องยืนยันว่า พุทธบุตรทุกรูป สามารถบำเพ็ญ สมณธรรมได้ ถ้าหลวงปู่ทำได้ เราก็ต้องทำได้ และเมื่อพระทำได้ โยมก็ต้องทําได้ ปกติมนุษย์อายุ 75 ปี ก็เฉาแล้ว แต่หลวงปู่กลับมีชีวิตที่ สว่างไสว ท่านมองเห็นความพร้อมของทุกสิ่ง ตั้งแต่ความ พร้อมของท่าน ของครอบครัว เห็นลูกหลานเจริญเติบโตเอา ตัวรอดกันได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องอยู่เป็นกำลังใจแล้ว และ แสวงหาหนทางสวรรค์ นิพพานให้เกิดขึ้นแก่ตัวท่าน โดย ดำเนินรอยตามบัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน เพียงเห็นผม หงอกเพียงเส้นเดียว ก็สละทุกสิ่งทั้งเรือน ทรัพย์สินเงินทอง เครื่องกังวล มุ่งสู่เส้นทางของอริยะ หลวงปู่เตรียมตัวเตรียมใจมาเรื่อยๆ แล้วพิจารณา สังขารเห็นว่า เรายังพอมีเรี่ยวแรง และต้องเอาเรี่ยวแรงนี้ไป ทำพระนิพพานให้แจ้งให้จงได้ ปกติ ผู้บวชตอนอายุมาก มักจะ ดื้อ ขี้งอน ขี้ใจน้อย ขี้เหงา และเนื่องจากผ่านประสบการณ์มา มาก ยากที่ใครจะมาแนะนำสั่งสอน มีไม่กี่รูปอย่างพระราธะที่ บวชตอนแก่เป็นพระผู้เฒ่า ว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังพระ อุปัชฌาย์อาจารย์ เพื่อนสหธรรมิกแนะนำธรรมวินัยต่างๆ ก็ น้อมรับด้วยจิตใจที่อ่อนโยนไม่ดื้อดึง ผลคือ ได้บรรลุมรรคผล นิพพานเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่ง 28 case study 29 กฎแห่งกรรม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More