เรื่องราวของปูสัมฤทธิ์และย่าจอม : หน้า 12/54

กิจการงาน ความรวย ความจน มหรสพมีกันตรึม หนังไทย และลิเกเขมร ส่วนปูสัมฤทธิ์คุยกับเพื่อนๆ เรื่องธรรมะเท่านั้น เมื่อปูสัมฤทธิ์บวช ย่าจอมไม่ได้มีใจอนุโมทนากับการบวช ของหลวงปู่นัก เพราะเวลานั้น ปูมีอายุมากแล้ว และทั้งสองไม่ เคยพรากจากกันไปไหนเลย ย่าจอมจึงร้องไห้และตัดพ้อต่อว่า เล็กน้อยเพราะคิดว่า ปูทิ้งย่าไปไม่ยอมดูแลกันในยามแก่เฒ่า ย่าจอมป่วยด้วยโรคความดันโลหิตสูงมากเมื่ออายุ 91 หัวใจย่าเต้นแรง เส้นเลือด ในสมองจะแตก มีอาการ เหนื่อยหอบและผุดลุกผุด นั่ง จะนั่งจะนอนไม่มี ความสุข ปวดมากบ่นว่า เมื่อไรจะตาย บางครั้งย่า เห็นผู้หญิงนุ่งผ้าถุงแดง ย่าจอม วรรณุปถัมภ์ บางคนสวย บางคน หน้าตาน่าเกลียดมาหาเต็มไปหมด พอชี้ให้ลูกหลานดูว่าพวกนั้น นั่งบนหลังตู้ แต่ไม่มีใครเห็นอะไรนอกจากรูปพระพุทธเจ้าติด อยู่ข้างฝา หรือเห็นมดทั้งๆ ที่ไม่มีมดสักตัว บางครั้ง ย่าจอมเพ้อ ร้องเสียงเหมือนม้า เมื่อย่าจอมได้สติกลับคืนมา ลูกหลานถาม ท่านบอกว่า คิดถึงทวด ซึ่งเป็นพ่อของย่าจอมที่เคยเลี้ยงม้าไว้ หลายตัว สมัยสาวๆ ทวดสอนย่าจอม มาด้วย เพราะทวดตั้ง ขบวนระแทะ ขบวนม้าข้ามเขาไปเขมรเป็นเดือน เพื่อซื้อแผง ปลาแห้งที่เรียกว่าปลาตรัยกรา และปลาแห้งเป็นตัวๆ มีปลา สลาด เป็นต้น ที่เมืองพระตะบอง เสียมราฐ และศรีโสภณ มา ตุนไว้กินที่บ้าน แม้ย่าจอมจะเจ็บหนักและมีอายุมากแล้วก็ตาม แต่ว่าก็ ยังผูกพันกับบ้านช่องและลูกหลานมาก ยังไม่อยากตาย และ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 90 ปี ย่าไม่เคยป่วยหนักๆ พอป่วย รู้สึก รำคาญใจที่ไม่หายสักที ครั้นบอกให้ย่าภาวนา ย่าก็ไม่อยากภาวนา ลูกหลานเข้าใจว่าย่าไม่ได้คุ้นเคยกับการภาวนาเลย และเมื่อ ความตายมาถึง ย่าจึงทำใจไม่ได้ หงุดหงิด และเสียชีวิตด้วย โรคโลหิตในสมองแตก อายุได้ 92 ปี ก่อนหลวงปู่มรณภาพ เพียง 3 เดือนเท่านั้น คําถาม ลูกหลานของหลวงปูสัมฤทธิ์ สังวโรและยาจอม วรรณ ปถัมภ์ กราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่ว่า หลวงปู่บวชเมื่อมีอายุ มากแล้ว ท่านนั่งสมาธิมีความสุขอย่างไรจึงนั่งได้นาน เมื่อ มรณภาพแล้ว ท่านไปไหน ก่อนสิ้น ท่านหลับตาลงและกวักมือ ให้ลูกหลานเข้าไปหา ท่านเห็นอะไร ทำอย่างไรท่านจะได้ไปอยู่ 20 case study 21 กฎแห่งกรรม