เรื่องราวการนั่งสมาธิและประสบการณ์เหนือธรรมชาติ : หน้า 42/54

จับมือผม มันก็หนีไป เพราะสมาธิของพี่ยังไม่มั่นคงพอ พลังยัง ไม่มากพอ แต่ก็ช่วยผมได้บ้างครับ" นาย เพื่อนนักศึกษามาช่วยจับมือเอกฉัตรไว้ ส่วนน้อง แกลบกับน้องหยอด นักเรียน 2 พี่น้องเข้ามาจับมือน้องต๊ะไว้ ทุกคนต้องช่วยกันเพราะรู้สึกว่าตะเป็นคนที่โดนเล่นงานมากที่สุด ทําให้นั่งสมาธิกันนานพอสมควร คนอื่นๆ พลอยทำตามไปด้วย ส่วนเด็กๆ ที่ไม่มีอาการนั่งดูเหตุการณ์อยู่รอบนอก ป่านั่งสมาธิอยู่พักหนึ่ง ยังเห็นพวกคล้ายยักษ์หน้าตาดุ อยู่แถวนั้น รุ่นพี่นักศึกษาอีกคนหนึ่ง ที่ฝึกสมาธิมานานแล้ว นั่ง หลับตา สักพักหนึ่ง เขาลืมตาขึ้นมารู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก บอก ว่า “สู้แล้ว สู้ไม่ได้ พวกเขามากันเยอะแยะ” เอกฉัตรจินตนาการไม่ออกเลยว่าเขาสู้กันแบบไหน น่า ครูวันเพ็ญ วิทยารัตน์ กำลังปฐมพยาบาล นักเรียนในที่เกิดเหตุ แปลกใจว่าหลวงตาอยู่ ในบริเวณนั้นมานาน กลับไม่เคยเจอเรื่องนี้มา กอนเลย ครูปัญญา วิทยารัตน์ ครูใหญ่เรียนวิทยา ศาสต มามาก จึงไม่เชื่อ เรื่องแบบนี้คิดว่า เด็กๆ อาจเครียดเกินไปเพราะ อบรมค่ายหลายวัน ติดต่อกัน ครูใหญ่จึงจับ มือนาย เอกฉัตร ตะ น้องแกลบและน้องหยอด ออกจากกัน แล้วบอกว่า ลุงเล็กพาเด็กๆ ไปส่งโรงพยาบาล จะพาเด็กๆ ไปหาหมอที่ โรงพยาบาลลานสักห่าง จากสำนักสงฆ์ประมาณ 30 กิโลเมตร จากนั้น อุ้มเด็กๆ 8 คน ที่มีอาการ ผีเข้าไปขึ้นรถ โดยแยกเด็กชายตะออกมาจากคนอื่นๆ เด็กชายตะนั่งนิ่งๆ เฉยๆ แต่พูดจาแปลกๆ ส่วนคนอื่นๆ ละเมอ เพ้อบ้าง ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นบ้าง พ่อแม่เด็กๆ ที่ไม่ เชื่อเรื่องผีเข้า จะเอาลูกกลับบ้านท่าเดียว แต่ก็เอากลับไปไม่ได้ เพราะพอออกพ้นเขตสำนักสงฆ์ ลูกพากันอาละวาดทันที จน พ่อแม่ต้องเอากลับเข้ามาในเขตสํานักสงฆ์ใหม่ เอกฉัตรกับเพื่อนๆ นักศึกษาบางส่วนจึงอยู่ดูสถานการณ์ คืนนั้น ทุกคนหลับไป ด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนรถที่พานักเรียนไปส่งโรงพยาบาล ยังไม่ทันออกนอก เขตสํานักสงฆ์ มีแรงกระชากพวงมาลัยให้รถไหลลงข้างทาง คนขับพยายามดึงพวงมาลัยหักกลับมาบนถนน ก็ถูกดึงกลับไป 80 case study 81 กฎแห่งกรรม