ข้อความต้นฉบับในหน้า
การครองคน-ครองงาน
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็สอนไม่ได้
เรื่องมีอยู่ว่า ในสมัยพุทธกาล มีผู้หญิงคนหนึ่งปากจัดมาก
ชอบด่าพระ คือธาตุในตัวของแกมันสกปรกจนคิดเรื่องความดีไม่ออก
คิดได้แต่เรื่องร้ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องด่าพระนี่แกถนัดนัก ด่า
พระได้ฉอดๆ มีเรื่องด่าพระได้ทุกวัน แล้วแกไปด่าที่ไหนรู้ไหม? ไปด่า
ที่อื่นมันไม่สะใจ ต้องไปนั่งด่าพระอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าวัดเชตวัน
พระเดินเข้าวัดแกก็ด่า พระออกจากวัดแกก็ด่า ประชาชนเข้า
มาหาพระแกก็ด่า ประชาชนออกจากวัดแกก็ด่า ด่าเก่งจริงๆ ชาวบ้าน
ให้ฉายาแกว่า “ยายหอย”
ปรากฏว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่เคยเทศน์โปรดยายหอยเลย
ทั้งๆ ที่คนบางคนอย่างองคุลิมาลอยู่ห่างจากวัดเชตวันเป็นร้อยๆ โยชน์
พระพุทธองค์ยังเสด็จไปเทศน์โปรด แต่ยายหอยอยู่ที่ซุ้มประตูหน้าวัด
ใกล้นิดเดียวพระพุทธองค์กลับไม่เคยไปเทศน์ให้ฟัง สักกัณฑ์หนึ่งก็ไม่
เทศน์ ที่ไม่ทรงเทศน์ก็เพราะทรงรู้ว่าธาตุในตัวของยายหอยเป็นธาตุ
สกปรกหนาทึบ ยังเอาดีไม่ได้ ต้องปล่อยไว้ก่อน
แต่แล้ววันหนึ่ง พระโมคคัลลาน์กลับมาจากธุดงค์เห็นยายหอย
นั่งด่าพระจ๋อยๆๆ ก็นึกสงสัยในใจว่า ทำไมนะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จ
ไปเทศน์โปรดคนได้ทั่วทิศ แต่ทำไมไม่เทศน์โปรดยายหอย ปล่อยให้มา
นั่งด่าพระอยู่อย่างนี้ เสียหายหมด เสียชื่อวัดเชตวันก็เลยไปกราบ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทูลถามว่า
“พระพุทธเจ้าข้า ทำไมไม่ทรงเทศน์โปรดสอนยายหอยเสีย
ก่อน ปล่อยให้แกนั่งด่าอย่างนี้ เสียชื่อวัดเชตวัน เสียชื่อพระสัมมา
สัมพุทธเจ้าหมด”
พระพุทธองค์ตรัสตอบพระโมคคัลลาน์ว่า “โมคคัลลาน์ เรา
หลวง พ่อ
53 ตอบ ปั ญ ห า