ข้อความต้นฉบับในหน้า
การครองคน-ครองงาน
ท่านเรียกพวกเราเข้ามาบอกว่า ต่อไปนี้เราจะสร้างวัด เป็น
วัดใหญ่ ซึ่งชาติหนึ่งเราคงสร้างได้วัดเดียว เพราะฉะนั้นเราจะ
สร้างวัดนี้ให้ดีที่สุด และเพราะจะเอาให้ดีที่สุดนี่แหละ ทุกคนจึงต้อง
ระดมความคิดมาให้เต็มที่
และเพราะจะต้องระดมความคิดให้เต็มที่นี่
แหละ แน่นอนเลยว่าเราคงต้องมีเรื่องทะเลาะกันแน่ เพราะจะเอาให้
ดีที่สุด
แล้วท่านก็พูดว่าให้ทุกคนถามตัวเองเสียเดี๋ยวนี้ว่า ถ้าทะเลาะ
กันแล้ว เถียงกันแล้ว ใครที่คิดว่ามันอดจะโกรธกันเสียไม่ได้ล่ะก็
ให้ถอยไปเป็นกองเสบียงอยู่ข้างหลัง ถ้าใครคิดว่าทะเลาะกันแล้ว
เถียงกันแล้ว ไม่โกรธกัน พร้อมที่จะให้อภัยกัน ให้ขึ้นมาข้างหน้า
มาเป็นผู้นำ
ขณะนั้นคุณยายกับหลวงพ่อธัมมชโย ซึ่งบวชได้ยังไม่ครบ
พรรษา ท่านนั่งเป็นประธานทั้งสองท่าน วันนั้นก็มีผู้ที่กล้ายืนยันตัวเอง
๗-๘ คน จาก ๓๐ คนที่คัดมา มีคนที่กล้ายืนยันว่า ถ้าทะเลาะกันแล้ว
จะไม่โกรธกันเพียง ๗-๘ คน ผมก็เป็น ๑ ใน ๓-๔ คนนั้น ใน ๗-๘ คน
นี้มีที่เป็นหญิงด้วย ซึ่งท่านก็ยังมาปฏิบัติธรรมกันเป็นประจำจนถึงทุกวันนี้
ส่วนที่เป็นชายขณะนี้บวชหมดแล้ว
จากนั้นเราก็ลงมือสร้างวัดกัน ถามว่าเวลาประชุมกันทะเลาะ
กันบ้างไหม ก็จริงอย่างคุณยายอาจารย์ว่า เราทะเลาะกันทุกครั้งเลย
เรื่องไม่ทะเลาะอย่ามาพูด คนตั้งหลายคนช่วยกันทำงาน เหนื่อยเต็ม
ที่กันทุกคน ทำไมจะไม่ทะเลาะกัน
ทะเลาะกันแล้ว ถามว่าโกรธไหม? ทำไมจะไม่โกรธ แต่ว่ามี
ดีตรงนี้คือ ไม่ผูกโกรธกัน ตอนเถียงกันโกรธแน่ ชะๆ เราอุตส่าห์คิด
แทบตาย เราว่าดีที่สุด พอเสนอไปแล้วดันพูดมาได้ว่า ไม่ได้ความหรอก
ปัดโธ่...ทำไมจะไม่โกรธ ก็เรายังเหาะไม่ได้นี่
พระภาวนาวิริยคุณ 90
(เผด็จ ทั ต ต ชีโว)