อธิบายบาลีไวยากรณ์: พยัญชนะสังโยค อธิิบายบาลีไวยากรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ หน้า 13
หน้าที่ 13 / 30

สรุปเนื้อหา

เนื้อหามุ่งเน้นการอธิบายพยัญชนะในภาษาบาลีที่มีการซ้อนกัน ซึ่งมีการจัดกลุ่มพยัญชนะที่ซ้อนกันตามวรรคต่างๆ โดยให้ตัวอย่างและคำอธิบายที่ชัดเจนเพื่อเข้าใจลักษณะการใช้พยัญชนะเหล่านี้ เราจะเห็นวิธีการที่พยัญชนะสามารถทำหน้าที่เป็นตัวสะกดได้ และเรียนรู้เกี่ยวกับขอบเขตของการใช้งานในบริบทต่าง ๆ ของภาษา. สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมสามารถเข้าไปที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-พยัญชนะซ้อน
-การใช้พยัญชนะในบาลี
-การศึกษาไวยากรณ์บาลี
-ลักษณะพยัญชนะในภาษาบาลี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 12 พยัญชนะสังโยค ลักษณะที่จะประกอบพยัญชนะซ้อนกัน คือ ใช้เป็นตัวสะกดได้ นั้น พึงทราบดังนี้ :- พยัญชนะวรรค (ก) พยัญชนะที่ ๑ ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ ๑ และที่ ๒ ในวรรค ของตนได้ (ข) พยัญชนะที่ ๓ ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ ๓ และที่ 4 ในวรรค ของตนได้ (ค) พยัญชนะที่ ๕ คือ ตัวที่สุดวรรค (ยกตัว ง เสีย) ซ้อน หน้าพยัญชนะในวรรคของตนได้ทั้ง ๕ ตัว, ส่วนตัว ง ซ้อนหน้าพยัญชนะ ในวรรคของตนได้ 4 ตัว ซ้อนหน้าตัวเองไม่ได้ เพราะในภาษาบาลี ไม่มีที่ใช้ อุทาหรณ์ (ข้อ ก) พยัญชนะที่ ๑ ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ ๑ นั้น ดังนี้ :- ก ซ้อน ก เช่น สกฺโก จ ซ้อน จ เช่น อาจิ " ฏ วฏฺฏิ ต ฏ " ป " ป " สปุโป ค อตฺตา พยัญชนะที่ ๑ ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ ๒ นั้น ดังนี้ :- ก ซ้อน ข เช่น ฎ ป 11 " จ " " ผ อกข ซ้อน ฉ เช่น อัจฉรา 11 ฉฏฐี ต ปุปุนํ " ถ วตถ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More