การเผชิญหน้ากับความกลัวและการสร้างประสบการณ์ในชีวิต : หน้า 122/123

สมายอย่างที่เราเคยไม่เคยเป็นมาก่อน บางทีมี่รู้สึกตัวหาย หรือหาเป็นบางส่วน มันทำ้ย ท้าทายอะไรเท่าไหร่ ก็ให้เธอเอง นะลูกนะ เลย ๆ อย่าสมมต อย่าขยับตัว แล้วไม่ต้องกลัวอะไร ทำแต่ ๆ เษทุประสบการณ์น่ะ ๆ แล้วถ้ามันบังลงไป บางคนอาจจะหวาดเสีย แต่บางคนไม่หวาดเสีย ถ้างอย่างนวมجه เครื่องบินไปอย่างนุ่มนวล แต่ถ้าพรวดพราดก็อาจจะจะล้วงบ้างก็บซ้่าย มันหวาดเสียก็อย่าหวาดเสียวนา แต่ว่อนไ่นั่นว่ามีอันตรายอะไร จะมีแต่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับเรา แก่ใจว่า "หยุดเป็นตัวสำเร็จ" เราต้องวางเองเป็นบางในทุก ๆ ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นดังกล่าว หรือนอกเหนือจากนั้นหยุดกับนึงอย่างเดียว ๆ มีความมัดได้ ๆ เราก็ไป ดูไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรให้สั้น มิมาสร้างให้เราก็ไป ดูไปเรื่อย ๆ มาเสลางให้ขึ้นวางกลาง ๆ ใส ๆ เราก็ไป มีความสุขใจ ไปดูโดยปราศจากความคิด แล้วที่ทำอึ้งก็ทำซ้ำให้สงบนี้ ๆ เธอ ๆ อย่างนี้แค่นี้เท่านั้น เดียวเราจะอธิษฐานใจกับสิ่งที่เราทำอย่างนี้ เช้าขึ้นจากคำสั่งสั่งนี้เป็นใจให้ลูกผู้อบคุณกทจะเข้าสิทธะของพระรัตนตรัยในตัว ก็ขอให้ประคองใจให้หยุดให้จงตามที่ได้แนะนำดังกล่าว อย่างสบาย ๆ เดี๋ยวจะสมหวังดังใจอย่างที่เรานิ่งไม่มิ่งที่เดีย ต่างคนต่างนั่งกันไปเงียบ ๆ นะ