พระ. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 45 / 1823

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 107 บัณฑิตทั้งหลายสรรเสริญความเสมอกันแห่งสัทธากับปัญญาและ สมาธิกับวิริยะ เพราะว่าบุคคลผู้มีสัทธาแก่กล้าแต่ปัญญาอ่อน ย่อมเป็นผู้เลื่อมใสในที่อันไม่เป็นวัต

บทความนี้สำรวจแนวคิดความเสมอระหว่างสัทธา ปัญญา สมาธิ และวิริยะ โดยเน้นว่าบุคคลที่มีสัทธาและปัญญาในระดับที่เหมาะสมจะสามารถเข้าถึงการบรรลุธรรมได้ ในการเสนอว่าทั้งสัทธาและปัญญาต้องมีความเสมอกันเพื่อหลีกเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 200 ในแสงที่ช่องฝาบ้าง ที่ช่องดาลบ้าง ที่ช่องหน้าต่างบ้าง " ดังนี้ ( ว่า ) สำหรับผู้มีบุญมีอธิการได้สร้างไว้ก่อนเพียงแต่ได้เห็นแสงอาทิตย์ หรือแสงจันทร์เข

ในข้อความนี้ได้พูดถึงการเกิดนิมิตจากแสงสว่างที่เข้ามาทางช่องฝา ช่องดาล และหน้าต่าง บรรยายถึงขั้นตอนการใช้แสงในการภาวนา รวมถึงบทบาทของประทีปที่ตั้งไว้ในหม้อเพื่อให้แสงออกมาเพื่อช่วยในการเพ่งดูและทำสมาธ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 249 ทรงกำจัดเสียได้แล้ว เพราะความเป็นอารกะ (ผู้ไกล ) ดังนี้ จึงได้ พระนามว่า อรหั [คาถาสรูปสำหรับนัยที่ ๑] ( พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นนาถะ ไม่ทรง มีความข

ในบทนี้กล่าวถึงพระนามอรหันต์ซึ่งหมายถึงผู้ที่ทรงกำจัดกิเลสและโทษต่างๆ ผ่านการใช้ปัญญา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเป็นนาถะที่ไม่ข้องเกี่ยวกับกิเลส จึงเป็นผู้ไกลจากอริทั้งปวง และทรงใช้ศัสตราแห่งปัญญาในการกำจั

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 259 อัปปมัญญา 4 มีเมตตาภาวนาเป็นต้นอรูปสมาบัติ ๔ และองค์แห่ง ปฏิจจสมุบาทโดยปฏิโลมมีชรามรณะเป็นต้น โดยอนุโลมมีอวิชชา เป็นต้น ( เหล่านี้ )ก็พึงประกอบ ( ควา

บทเรียนเกี่ยวกับอัปปมัญญาและวิชชาจรณสมฺปนฺโนในวิสุทธิมรรคนี้ พูดถึงความรู้และวิธีการปฏิบัติธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้และทรงสอนไว้ โดยอธิบายถึงความรู้ในอริยสัจ 4 และองค์แห่งปฏิจจสมุปบาท รวมถึงการร

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 273 ทิศเดียว " ดังนี้เป็นต้น บัณฑิตพึง (นำมากล่าว ) ให้พิสดาร เทอญ [แก้อรรถบท สตฺถา เทวมนุสฺสานํ] พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพระนามว่า สตฺถา (ศาสดา) เพราะทรง พ

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมีพระนามว่าสัตถา (ศาสดา) เนื่องจากทรงสอนเวไนยสัตว์ให้เข้าถึงประโยชน์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า โดยเปรียบเทียบถึงการนำของสัตถวาหะ (นายกองเกวียน) ที่นำหมู่เกวียนข้าม

( ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 283 อธิบายว่าทรงจำแนก ทรงเปิดเผย ทรงแสดง ซึ่งธรรมทั้งปวง โดย ประเภททั้งหลาย มีประเภทกุศลเป็นต้น หรือว่าซึ่งธรรมมีกุศลธรรม เป็นอาทิ โดยประเภท ขันธ์ อายต

ในพระวิสุทธิมรรคมีการจำแนกธรรมโดยการแบ่งออกเป็นประเภทต่างๆ เช่น กุศลธรรม อริยสัจ และการระบุลักษณะต่างๆ เช่น ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค โดยมีการประมวลมาในรูปแบบที่ชัดเจน การอธิบายธรรมอย่างลึกซึ้งด้วยอร

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 293 ทางกลางไม่ไปใกล้อันตะ (ที่สุดโต่ง ) ทั้ง ๒ ข้างนั้นเอง ชื่อว่า สวากขาตะ เพราะอริยมรรคนั้นแหละ ที่ตรัสว่าเป็นมัชฌิมาปฏิปทา สามัญผลทั้งหลายอันมีกิเลสระ

บทนี้กล่าวถึงแนวทางการปฏิบัติทางกลางที่ไม่ไปสุดโต่งของอริยมรรคซึ่งเป็นธรรมชาติอันแท้จริง มุ่งเน้นถึงการระงับกิเลสและการบรรลุพระนิพพาน สวากขาตะเป็นคำที่ใช้ในการอธิบายสภาพที่เป็นเอกลักษณ์ การพิจารณาและเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 301 (อุชุ... าย... สามีจิปฏิปนฺโน เนื่องด้วย สุปฏิปนฺโน) ก็เพราะว่า สัมมาปฏิปทานั้น เป็นปฏิปทาตรง คือ ไม่คด ไม่โกง ไม่งอ อนึ่ง ปฏิปทานั้นท่านเรียกว่าอริย

เนื้อหาในบทนี้พูดถึงสัมมาปฏิปทาที่กล่าวถึงคุณสมบัติของพระอริยสงฆ์ซึ่งดำเนินตามปฏิปทาที่ถูกต้องและเหมาะสม ทั้งยังเน้นถึงความสำคัญของการปฏิบัติที่สอดคล้องตามข้อบังคับที่พระศาสดาทรงสอนไว้ โดยมีการแทนที่ด

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 305 จึงชื่อ ปาหวนียะ ( ผู้ควรของอันเขานำมาบูชาโดยประการทั้งปวง ) ศัพท์ ปาหวนียะ นี้นั้น ในที่นี้กล่าวว่าปาหุเนยยะ โดยอรรถ (ก็อัน เดียวกัน ) นั้นแล (แก้บท

เนื้อหานี้พูดถึงการเคารพระสงฆ์และคุณสมบัติของท่านเกี่ยวกับการทำทักขินา และการทำอัญชลีกรรม อธิบายถึงความสำคัญของการบูชาที่ถูกต้องตามหลักพระพุทธศาสนาและบทบาทของพระสงฆ์ในการเป็นที่เพาะปลูกบุญของชาวโลก โด

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 312 เมื่อประชาชนถูกมลทินคือความตระหนี่กลุ้มรุมอยู่ เรา (มา) มีใจ ปราศจากความตระหนี่อันเป็นตัวมลทินอยู่ มีการสละปล่อยเลย ( ไม่ เสียดายอาลัยหรือหวังผลตอบแท

บทความนี้กล่าวถึงการให้ทานอันปราศจากความตระหนี่ซึ่งเป็นมลทินที่ขัดขวางความเจริญในจิตใจของมนุษย์ โดยชี้ให้เห็นถึงคุณค่าของการเสียสละและการเป็นทายกที่มีอายุยืนยาวตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เช่น การให้ทานจะท

คำ ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 73 ในแบบบาลีไวยากรณ์เล่มนาม ท่านแสดงไว้โดยชัดเจนแล้ว ให้ผู้ศึกษา พึงกำหนดแจก ต สัพพานาม กับ ตัวนามนามให้ตรงกันโดยนัยนี้ วิธีใช้ ต ปุริสสสัพพนา

ในบทเรียนนี้ได้กล่าวถึงการใช้สัพพานามและนามนามในบาลีไวยากรณ์ โดยเฉพาะการใช้คำปุริสสสัพพนาม ซึ่งช่วยให้การสื่อสารในภาษาบาลีไม่เกิดความซ้ำซาก นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบการใช้คำในภาษาไทย ซึ่งแตกต่างกัน

ประโยค๑ - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 75 ตุมห มัธยมบุรุษ แปลเป็นไทย ใช้ให้ถูกตามชั้นของบุคคลผู้ฟัง คำมัธยมบุรุษ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ชั้นผู้พูด (อมฺห) ผู้น้อย ชั้นผู้ฟัง (ตุมุห) พระ

เนื้อหานี้อธิบายถึงการใช้คำมัธยมบุรุษในบาลี ซึ่งแสดงถึงการแสดงความเหมาะสมในการสื่อสารจากผู้พูดไปยังผู้ฟัง โดยมีการจัดลำดับชั้นของบุคคล เช่น พระราชา, พระราชินี, และเจ้านายอื่นๆ ข้อควรระวังในการใช้คำมัธ

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 77 อมุห ศัพท์เดียวเท่านั้น สำหรับใช้แทนชื่อผู้พูด แต่ถ้าจะแปลเป็น ภาษาไทยก็ได้หลายคำ เช่น ฉัน ข้า กู เป็นต้น ตามลำดับฐานะ ชั้นเชิงของผู้พูดนั้น เ

เนื้อหาเกี่ยวกับการใช้คำแทนตัวในภาษาบาลีและภาษาไทย ที่สัมพันธ์กับฐานะและชั้นเชิงของผู้พูด เช่น การใช้ 'ข้าพระพุทธเจ้า' สำหรับพระราชา และ 'อาตมภาพ' สำหรับพระสงฆ์ รวมถึงการเลือกใช้คำที่เหมาะสมตามโครงสร้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 106 ถามว่า ข้อนั้นเป็นเพราะเหตุอะไร ตอบว่า เพราะเป็นความจริง ว่า ในกาลก่อนที่ยังมิได้กำหนดถือเอา (พระกรมฐานนั้น) ความ คำนึง ความรวมใจ ความใส่ใจ ความไตร่ต

บทนี้อภิปรายเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างกายสังขารหยาบและละเอียดในบริบทของพระกรรมฐาน และชั้นต่าง ๆ ของฌาน ตั้งแต่ชั้นอุปจารปฐมฌานไปยังชั้นจตุตถฌาน ซึ่งแสดงถึงความละเอียดที่เพิ่มขึ้นเมื่อจิตสงบและระงับจา

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 162 เรียบร้อย และความที่กายสมาจารของเขาเรียบร้อย (นั้น) เมื่อเขา ทำวัตรปฏิบัติเป็นอันมาก (ให้เห็น) อยู่ ชนทั้งปวงก็รู้ได้ ส่วนวจี สมาจารและมโนสมาจารไม่เร

ในบทนี้เน้นถึงความสำคัญของความเรียบร้อยในกายสมาจาร วจีสมาจาร และมโนสมาจาร ภายใต้พระธรรมคำสอน ฟังธรรมและการฝึกฝนจิตเพื่อให้เกิดความเคารพและความตั้งใจในศาสนา ชี้ชัดว่าผู้นั้นต้องมีจิตใจที่เรียบร้อยเพื่อ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 163 ความสำคัญ ทำความเลื่อมใสแห่งจิตให้แจ้งออกมาทางกายบ้าง ทาง วาจาบ้าง ฟังธรรม สำหรับลางคน มโนสมาจารอย่างเดียวเป็นส่วน ที่เรียบร้อยดังนี้ (แต่) กายสมาจาร

ในบทนี้กล่าวถึงความสำคัญของการทำความเลื่อมใสแห่งจิตให้ชัดเจนผ่านทางกายและวาจา ขณะที่เฉพาะบุคคลบางคนอาจรับฟังธรรมแล้วไม่ได้แสดงออกทางกายหรือวาจาเท่าไร บทความยังพูดถึงความใจบุญที่มีต่อผู้ที่อาจไม่ได้เข้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 217 ทั้งหลาย อนึ่ง พรหมทั้งหลายเป็นผู้มีจิตหาโทษมิได้อยู่” ฉันใด พระ โยคีทั้งหลายผู้ประกอบพร้อมด้วยธรรมเหล่านั้น ก็เป็นผู้ (มีจิต) เสมอด้วยพรหมอยู่แท้ฉัน

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงแนวทางการภาวนา ๔ ประการที่นำไปสู่ความสำเร็จในการฝึกจิต เช่น เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับการที่บุคคลสามารถเข้าถึงพรหมวิหารและประพฤติในธรรมเพื่อประโยชน์ของผู

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 241 อกุศล ๑๒ สัญญาเป็นกามาวจรกุศลวิบาก ๑๑ สัญญาเป็นอกุศลวิบาก ๒ สัญญาเป็นกามาวจรกิริยา ๑๑ เหล่านี้เป็นต่าง ๆ กัน คือ มีสภาวะ ต่างกัน ไม่เหมือนกันและกัน เ

ในเนื้อหานี้ระบุถึงความแตกต่างระหว่างสัญญาเป็นกามาวจรกุศลและอกุศลวิบาก โดยมีการกล่าวถึงปาฐะที่เกี่ยวข้องกับพระโยคาวจรที่ไม่นึกถึงนานัตตสัญญา และความไม่มีอยู่ของรูปสัญญาในภพที่เกิดด้วยฌาน เนื้อหายังอธิ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 255 นั้น) ก็จริงอยู่ ถึงกระนั้น ความคิดคำนึง ความรวมใจ ความใสใน ว่าเราจักนึกหน่วง เราจักเข้า เราจักตั้งอยู่ เราจักออก เราจักปัจจเวกขณ์ ถึงสมาบัตินั่น" นี

เนื้อหานี้สนทนาเกี่ยวกับความคิดและการตั้งอยู่ในสมาบัติในทางธรรมซึ่งมีระดับความละเอียดและอธิบายการเปรียบเทียบกับพระราชาที่ไม่เห็นคุณค่าของการเป็นช่างฝีมือ อธิบายถึงความสำคัญของความคิดที่แยกจากการบรรลุถ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 132 พระภาคเจ้าที่นั่น (ทุกวัน ?) พระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดประทานนยะแก่ พระเถระว่า "วันนี้เราแสดงธรรมเท่านี้" พระองค์ตรัสอภิธรรมกถา ไม่หยุดเลยตลอด ๓ เดือนด้ว

ในช่วงเข้าพรรษาที่ดาวดึงส์ พระผู้มีพระภาคเจ้าประทานนยะแก่พระเถระตลอด ๓ เดือน โดยมีผู้ฟังถึง ๘๐ โกฏิ และนายจุลอนาถได้ช่วยเหลือคนกลุ่มนั้น พระอนุรุทธเจริญอาโลกกสิณเพื่อดูที่ประทับของพระผู้มีพระภาคเจ้า ข