วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 251/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 249 ทรงกำจัดเสียได้แล้ว เพราะความเป็นอารกะ (ผู้ไกล ) ดังนี้ จึงได้ พระนามว่า อรหั [คาถาสรูปสำหรับนัยที่ ๑] ( พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นนาถะ ไม่ทรง มีความข้องแวะกับกิเลสใด และพระองค์ไม่ ทรงประกอบด้วยสิ่งอันเป็นโทษทั้งหลาย ( คือ วาสนา ? ) ใด ก็ชื่อว่าทรงไกลแต่กิเลส และ โทษนั้น เพราะเหตุนั้น จึงปรากฏพระนามว่า อรห์ ( ผู้ไกล ) แล [นัยที่ ๒ ผู้กำจัดอริ] อนึ่ง อริ คือกิเลสทั้งหลายเหล่านั้น พระองค์ทรงกำจัดเสียได้ แล้วด้วยมรรค เพราะความที่ทรงกำจัดอริทั้งหลายเสียได้ดังนี้ จงทรง พระนามว่า อรห์ ประการ ๑ (คาถาสรูปสำหรับนัยที่ ๒] เพราะเหตุที่อริทั้งหลาย กล่าวคือกิเลสมีราคะ เป็นต้น แม้ทั้งสิ้น พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็น นาถะ ทรงก๋าจัดเสียแล้วด้วยศัสตรา คือ พระ ปัญญา เพราะเหตุนั้น จึงปรากฏพระนามว่า อรห์ (ผู้กำจัดข้าศึก ) ประการ ๑ แล