พระ. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 46 / 1823

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 133 บังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า พระเถระก็ดำลงไปในมหาปฐพีที่ตรงท่าม กลางหมู่คนนั่นเอง แล้ว (ไป) ชำแรกเขาสิเนรุ (อยู่ในท่า) ถวายบังคม พระบาทยุคลพระผู้มีพระภาคเ

เนื้อหาเล่าเกี่ยวกับพระผู้มีพระภาคเจ้าและพระมหาโมคคัลลานเถระที่บังคมพระบาทของพระองค์ โดยมีการสื่อสารถึงเมืองสังกัสสะและคำบอกจากพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงการมาที่เมืองในวันเพ็ญมหาปวารณาและวันอุโบสถ นอกจากนี

134 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - 1 หน้าที่ มหาราช" วันพรุ่งนี้ ตถาคตจะ (กลับ) ไปสู่มนุษยโลกละ" พระ เทวราชจึงตรัสสั่งพระ สั่งพระวิสสุกรรมว่า "แน่ะพ่อ (วิสสุกรรม) พระผู้มีพระ ภาคเจ้ามีประสงค์จ

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประสงค์เสด็จกลับสู่มนุษยโลกและให้พระวิสสุกรรมสร้างบันไดขึ้น 3 แถวด้วยทอง เงิน และแก้ว วันรุ่งขึ้นทรงประทับยืนที่ยอดเขาสิเนรุ ดูโลกธาตุและเห็นสิ่งต่างๆ ทั้งด้านตะวันออก ตะวันตก เหน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 138 นั้น ปรากฏทั้งสองอย่างดังนี้ คือ พระตถาคตเจ้าทรงทำยมกปาฏิหาริย์ ในกาลนี้ ไม่ทั่วไปกันพระสาวกทั้งหลาย (คือพระสาวกทำไม่ได้ นี้ องค์ผู้มีฤทธิ์ปรากฏ) ลำไ

บทความนี้เน้นการวิเคราะห์ปาฏิหาริย์ที่เกิดจากพระตถาคตและท่านมหากะ โดยนำเสนอวิธีการที่ว่าปาฏิหาริย์ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่เสียงนั้นมีให้ได้ยิน ซึ่งอิงจากมหาสูตรและพรหมนิมันตนิกสูตร กล่าวถึงการทำยมกปาฏิ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 181 ลำดับแห่งขันธ์ หรือว่าโดยจุติปฏิสนธิ [บุคคลผู้ระลึกปุพเพนิวาสได้ ๖ ประเภท] ก็ชน 5 ประเภท ย่อมระลึกปุพเพนิวาสนี้ได้ คือเดียรถีย์ทั้งหลาย พระปกติสากทั้

บทความนี้นำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับการระลึกปุพเพนิวาสในบุคคลต่างๆ โดยแยกประเภทเป็น 6 ประเภท รวมถึงเดียรถีย์และพระอสีติมหาสาวก โดยชี้ให้เห็นว่าสามารถระลึกได้ในระยะเวลาที่แตกต่างกัน อธิบายถึงความสามารถในการ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 218 ในหมู่บ้านแห่งใดแห่งหนึ่ง ท่านทั้งสองนั้นได้ยาคูยังร้อนประมาณ กระบวยหนึ่ง ในเรือนหลักแรกทีเดียว พอลมในท้องของพระเถระ เสียดขึ้น ท่านจึงคิดว่า "ยาคูนี้

เนื้อหาบทนี้เกี่ยวกับการสนทนาระหว่างพระเถระและภิกษุหนุ่ม ซึ่งพระเถระได้ดื่มยาคูในหมู่บ้าน ขณะที่ภิกษุหนุ่มแสดงความไม่เคารพพระเถระ โดยกล่าวว่า 'คนแก่หน้าไม่อาย' แม้ว่าตนเองจะเป็นพระโสดาบัน แต่ภิกษุหนุ่

ประโยค - วิชาธรรมวรรณเปล่า ภาค ๓ ตอน ๑ หน้า ๑๒๙ ทวารและอารมณ์มีจักุเป็นต้น ได้ชื่อว่าเป็นเหตุแห่งจิตเจตสิก ทั้งหลายนี้ เพราะเมื่อวาระและอารมณ์เหล่านั้นไม่มี (จิตเจตสิก) ก็ไม่มี ประการ ๑ ธรรมทั้งหลาย (

ในวิชาธรรมวรรณเปล่า ภาค ๓ ตอน ๑ กล่าวถึงทวารและอารมณ์ตามหลักธรรมว่ามีจักุและรูป เป็นเหตุแห่งจิตเจตสิก การเข้าใจในอายตนะ เช่น สถานที่เกิดและที่อยู่นั้นเป็นสิ่งสำคัญที่บัณฑิตพึงทราบ พร้อมกับอธิบายลักษณะ

ประโยค - วิชาธรรมะเปล่า ภาค ๑ ตอนที่ ๑๓๗ อึ่ง โลกียธาตุทั้งหลายมันอันสัตว์ทั้งหลายทรงไว้ หมายความว่า (ยึด) ถือไว้ ดูด ภาระ (ของหนัก) อันคนทั้งหลายผู้บูชา พระ คือ (แก่นหาม) ไป จะนั่น อึ่ง โลกียธาตุเป

บทนี้สำรวจการศึกษาธรรมะโดยเฉพาะในบริบทของโลกียธาตุที่สัตว์ทั้งหลายถือไว้ โดยชี้ให้เห็นว่าทุกสิ่งล้วนมีเหตุผลและความหมายภายในตามการดำรงอยู่และอำนาจแห่งธรรมชาติ โดยเชื่อมโยงไปยังแนวคิดเรื่องสัจและการรู้

ประโยค - วิสุทธิมรรคเปล่าภาค ๑ ตอนที่ ๑๓๙ ขันธ์นิติเทคนิค [โดยสังเขป] ข้อว่า โดยลำดับ ความว่า แม้ในที่นี้ บรรดาลำดับทั้งหลายมี ลำดับแห่งความเกิดเป็นต้นที่กล่าวแล้วในนิติเทคนิคก่อน ก็ลำดับแห่งการ แส

ในบทความนี้มีการวิเคราะห์เนื้อหาที่เกี่ยวกับขันธ์นิติเทคนิค โดยมีการกล่าวถึงลำดับแห่งความเกิดและลำดับการแสดงทำนั้นๆ โดยยกตัวอย่างเหตุและผลที่สัมพันธ์กัน รวมถึงการพิจารณาธาตุต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องในพระพุ

ประโยค - วิถีธรรมแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 189 เป็นเหตุของทุกข์อันนั้น เพราะเหตุอันนั้น พระอินจึงจงรักษาความไม่ดีสิ่งที่ปรารถนา ว่าเป็น ทุกข์ นี่เป็นวิธีฉันในอจินตนาลทุกข์ [ปัญญูปาทานขันธ์ทุกข์] ส่วนในข้อว

บทความนี้สำรวจความเป็นมาของทุกข์และอุปาทานขันธ์ตามหลักพุทธศาสนา โดยพระอินเน้นว่าความไม่ดีที่ปรารถนาเป็นต้นเหตุของทุกข์ และนำเสนอความเข้าใจในทุกข์ตั้งแต่ชาติทุกข์จนถึงพระอริยเจ้า เพื่อให้เห็นว่าทุกข์ทั

ประโยค - วิถีธรรมธรรมนำเปล่า ๑ หน้าที่ 200 เพราะเป็นธรรมที่ต้องเห็นด้วยอธิษฐาน เพราะเหตุนี้ พระนิมพาน นี้นั้น จึงเป็นธรรมชาติไม่ทั่วไป เพราะเป็นธรรมอันบุคคลพึง พร้อมด้วยมรรค (เท่านั้น) จงถึงได้ เป็

ในการศึกษาวิถีธรรม ธรรมะที่เกี่ยวข้องกับพระนิมพานซึ่งเป็นธรรมชาติที่ไม่ทั่วไป จำเป็นต้องอธิษฐานเพื่อเข้าถึง เป้าหมายคือการเข้าใจว่าพระนิมพานและมรรคมีความสัมพันธ์กันอย่างไร การมีมรรคเป็นตัวเพิ่มโอกาสให

ประโยค - วิถีธรรมคือเปล่า ภาค ๑ ตอนที่ ๑ หน้า ที่ 206 ญาณ ยังความปฏิบัติผิดในผล กล่าวคือความสำคัญยั่งยืน ว่างาม ว่าเป็นสุข ว่าเป็นตัวตน ในขันธ์ทั้งหลายอันปราศจากความยั่งยืน ความงาม ความเป็นสุข ความเป

เนื้อหานี้สำรวจความเข้าใจและการปฏิบัติในวิถีธรรมซึ่งเกี่ยวข้องกับการหลุดพ้นและความคิดเกี่ยวกับพระอิศวร โดยอธิบายว่าการแยกแยะสิ่งต่างๆ ทำให้เกิดความเข้าใจที่ผิดพลาดเกี่ยวกับความสุขและตัวตนที่ไม่มีความย

ประโยค - วิถีมีกรรมแปลก ตอน ๑ หน้า 356 เวทนา จึงเป็นปัจจัยแห่งทุกข์ได้ทั้ง ๑ แต่ เพราะว่าตนหา ซึ่งพระมหาอยู่เจ้ารัสไล่ ในบทว่า เวทนา ปล่อยจอ ตนุว นั้น แม้ มีเวทนาเป็นปัจจัย (แต่) เวลอนุสัย เสียด มันก

บทบาทของเวทนาเป็นปัจจัยในการเกิดทุกข์และอัตตาในพระธรรมมีความเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้ง และการศึกษาในเรื่องนี้เป็นสิ่งสำคัญในการเข้าใจความหมายและการปฏิบัติธรรม โดยเวทนาเชื่อมโยงกับความประสงค์และความปรารถนา

ประโยค - วิสัชชาธรรมบท คาถา ที 2 (ตอนจบ) - หน้า 35 อันชอบว่า "เมื่อเหตุมีอยู่ มันติ ทังหลาย ก็กล่าวโดยคำเพียงเป็น สมญา ว่า "ผู้สร้าง" เมื่อความเป็นไปแห่งวิบากมีอยู่ มันติ ทังหลาย ก็กล่าวโดยคำเพียงเป็

เนื้อหานี้พูดถึงวิสัชชาธรรมบท คาถา ที 2 ว่าเมื่อต้นเหตุและกรรมมีอยู่ การตีความในความเป็น 'ผู้สร้าง' หรือ 'ผู้สร้างผล' เป็นเพียงการตั้งสมญาเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีการวิจารณ์พวกเดียรถีย์ที่ไม่เข้าใจความน

ประโยค - วิสุทธิมรรคเปล ภาค ๓ คาถา ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 43 เกิดขึ้น และตรีนปรัญญาเล่ามีในลำดับแห่งภูมิปัญญา แม้นเพราะเหตุนั้น พระ โยคั่งผู้ใคร่จะมาคามคามคามคามนึง วิสุทธิมรรคนี้พร้อมจึงต้องทำโยคะในกาลใ

บทความนี้สำรวจหลักการของวิสุทธิมรรคและปรัญญา 3 ประเภท ได้แก่ ญาณปรัญญา, วิปาสนาปัญญา และปานปรัญญา โดยเน้นการทำความเข้าใจลักษณะเฉพาะและความสำคัญในทางธรรม เพื่อให้นักปฏิบัติสามารถใช้ในชีวิตประจำวันและเข

ประโยคสน - วิสุทธิมรรคแปล ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) หน้า ที่ 117 ขณิกามิตโต โอกกันต์กิขิตอุปเพงค์สีตี อุปเพงค์กิขิต ผรนามกิขิต ย่อมเกิดแก่ พระโอวาทนั้นเต็มทั่วสรีระ [ปิสสาธิ] ข้อว่า ปลาสักธิ ก็ได้แก่ปลาสัก

บทความนี้กล่าวถึงพระโอวาทของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับความเบาและความอ่อนของจิตและกายที่ไม่เกิดความกระวนกระวาย โดยให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมที่สร้างสรรค์ยิ่งขึ้น พร้อมทั้งพูดถึงปิติและความสุขที่เกิดจากจิต

ประโยค - วิชาชีววิทยาแปล ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที 120 [นิทานติ] ข้อว่า นิทานติ ได้แก่วิถานนิทานติ (ความพอใจในวิถีสนา) ด้วยว่า ความพอใจอย่างสุขุมมีอาการสงบ ทำความใจในวิถีสนาอันประทับ ประดาไปด้วยวิถีสนา

เนื้อหาในบทนี้อธิบายสำคัญของนิทานติและอุปกิเลสซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้มากไปสู่การพัฒนาในทางวิชาชีวิต พระโหติ้นมีประสบการณ์ในการบรรลุมรรคาและรู้สึกถึงผลที่ได้จากการฝึกสมาธิ การเข้าใจในวิถีสมุทิเลส 10 เป็

ประชะกษ – วิจักษิทธรรมแปล ภาค ๑ ตอน ๒ (ตอนจบ) – หน้าที่ 121 แห่งอุปเกลัสด้วย อึ่งี่ว่าโดยเป็นวัชฌู วิจักษิทธรรมหลายมัน ก็เป็น ๑๐ แต่ว่าโดยคาถะ (ความถ่อ) เป็น ๑๗ ถ้วน เป็นอย่างไร ก็อุปเกลัสเป็น ๑๗ ถ้ว

บทความนี้กล่าวถึงความหมายและความสำคัญของวิจักษิทธรรมที่แบ่งออกเป็นอุปเกลัส โดยมีจำนวนคาถาที่กล่าวถึง ๑๗ คาถา ซึ่งถูกกล่าวถึงในทางพุทธศาสนา เป็นการนำเสนอแนวทางและความเข้าใจในอุปเกลัส ที่ส่งผลต่อจิตใจแล

ประโยคฺ - วิชาภิญญาแปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ ๑๓๖ เอี้ยงไปในความดับนั่น (นึก) ลาดไปในความดับนั่น (นึก) เทไปในความดับนั่น คำว่า "อายลูกขุนวิปัสสนา" มีอธิบายว่า ความพิจารณานั้น ชื่อว่า ลักษณะวิปัสส

เนื้อหาในวิชาภิญญาแปลภาค ๓ ตอน ๒ กล่าวถึงการเห็นความดับและการพิจารณาในด้านวิปัสสนา การศึกษาทำให้เห็นถึงความแตกต่างของสังขารและการไม่มีอัตตา เพื่อเพิ่มพูนความรู้ในด้านนี้ พระโบราณาจารย์หลายท่านได้ให้คว

ประโยค - วิญญาณภิรม - ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 169 เป็นกลางวางแขนได้เป็นแท่นใจ พระ โอวาทนี้ก็คือนั้นเหมือนกัน เป็นผู้ใครจะพ้นไปเสียจากสังข์ทั้งปวง จึงกำหนดสังข์ทั้งหลายด้วย ปฏิสานูปนาลา ฯ เมื่อไม่เห็นค

บทความนี้พูดถึงการวางแขนในสังข์และการเผชิญหน้ากับความน่าเกลียดในชีวิต โดยการหันหาจิตใจให้พ้นจากภพและนิรทุกข์ การศึกษาความหมายของการเป็นกลางและการไม่ยึดติดในสังข์ เป็นแนวทางสู่พระนิพพานที่แท้จริง ทั้งย

ประโยคส- วิจารณ์ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้า 182 (พิจารณา) คุ้งขวางภายนอกด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้น พระโยคาว- วรรณนั้น จึงเห็นบันทึของผู้อื่นดี อนุปนัคาสังกขรทั้งหลายดีดี ว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตต

ในเนื้อหานี้ได้มีการพิจารณาถึงการยึดมั่นในสิ่งต่าง ๆ ทั้งภายในและภายนอก ตามแนวทางที่พระโยคาวรได้สอนไว้ว่า สิ่งเหล่านี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา จึงควรมีการพิจารณาอย่างลึกซึ้ง นอกจากนี้ยังได้มี