วิสุทธิมรรคแปล: ความสำคัญของความเรียบร้อยในสมาจาร : หน้า 163/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 162 เรียบร้อย และความที่กายสมาจารของเขาเรียบร้อย (นั้น) เมื่อเขา ทำวัตรปฏิบัติเป็นอันมาก (ให้เห็น) อยู่ ชนทั้งปวงก็รู้ได้ ส่วนวจี สมาจารและมโนสมาจารไม่เรียบร้อย พระโยคาวจรก็อย่าคิดถึงวจี สมาจารและมโนสมาจารที่ไม่เรียบร้อยของเขานั้น ระลึกถึงแต่ความ เรียบร้อยแห่งกายสมาจาร (ของเขา) อย่างเดียว สำหรับลางคน วจีสมาจารอย่างเดียวเป็นส่วนที่เรียบร้อย และ เพราะ ความเรียบร้อยแห่งวจีสมาจารของบุคคลนั้น ชนทั้งปวงรู้ได้ ตามปรกติเขาเป็นคนฉลาดในการปฏิสันถาร อ่อนหวาน พูดด้วยง่าย (พูด) ให้คนอื่นบันเทิงใจ มีหน้าชื่นบาน ทักก่อน สวดธรรมด้วยเสียง อันไพเราะ กล่าวธรรมกถาด้วยบทพยัญชนะอันกลมกล่อม ส่วนกาย- สมาจารและมโนสมาจารไม่เรียบร้อย พระโยคาวจรก็อย่างคิดถึงกาย สมาจารและมโนสมาจารนั้น ระลึกถึงแต่ความเรียบร้อย แห่งวจี สมาจารของเขาอย่างเดียว สำหรับลางคน มโนสมาจารอย่างเดียวเรียบร้อย และความ เรียบร้อยแห่งมโนสมาจาร (ของเขา) นั้น ปรากฏแก่ชนทั้งปวงใน การ (ทำวัตร) ต่าง ๆ มีการไหว้พระเจดีย์เป็นต้น จริงอยู่ ผู้ใดเป็น คนมีใจไม่เรียบร้อย ผู้นั้นจะไหว้พระเจดีย์ก็ตาม ต้นโพธิก็ตาม พระ เถระทั้งหลายก็ตาม ย่อมไหว้โดยไม่เคารพ นั่งใจลอยบ้าง โงกบ้าง อยู่ในมณฑปที่ฟังธรรม ส่วนผู้ที่มีใจเรียบร้อย ย่อมปลงใจลงไหว้ โดยเคารพ (เมื่อฟังธรรม) เงี่ยโสต ทำ (ธรรม) ให้เป็นของมี