ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 301
(อุชุ... าย... สามีจิปฏิปนฺโน เนื่องด้วย สุปฏิปนฺโน)
ก็เพราะว่า สัมมาปฏิปทานั้น เป็นปฏิปทาตรง คือ ไม่คด ไม่โกง
ไม่งอ อนึ่ง ปฏิปทานั้นท่านเรียกว่าอริยญายะบ้าง และถึงซึ่งความ
นับ ( ได้ชื่อ ) ว่า สามีจิ เพราะเป็นปฏิปทาอันสมควรบ้าง เพราะเหตุ
นั้น พระอริยสงฆ์ผู้ดำเนินปฏิปทานั้น จึงได้ชื่อว่า อุชุปฏิปนฺโน ( ปฏิบัติ
ตรง ) บ้าง ว่า ฌายปฏิปนฺโน ( ปฏิบัติเป็นญายะ ) บ้างว่า สามีจิ
ปฏิปนฺโน ( ปฏิบัติควร ) บ้าง
(ท่านผู้ตั้งอยู่ในผล ได้ชื่อ สุปฏิปนฺโน อย่างไร
ก็แลในบท สุปฏิปนฺโน เป็นต้นนั้น บัณฑิตพึงทราบว่า พระ
อริยเจ้าเหล่าใดเป็นผู้ตั้งอยู่ในมรรค พระอริยเจ้าเหล่านั้นชื่อว่าปฏิบัติ
ดี เพราะความเป็นผู้เพียบพร้อมไปด้วยความปฏิบัติชอบ พระอริยเจ้า
เหล่าใดเป็นผู้ตั้งอยู่ในผล พระอริยเจ้าเหล่านั้น ก็ชื่อว่าปฏิบัติดี มุ่ง
เอาความปฏิบัติที่ล่วงไปแล้ว เพราะท่านเหล่านั้นได้บรรลุธรรมที่พึง
งุ ก็ด้วยความปฏิบัติชอบนั่นแล
บรรลุ
[แก้ ๔ บท อีกนัยหนึ่ง]
อีกนัยหนึ่ง ชื่อว่า สุปฏิปนฺโน เพราะปฏิบัติไปตามอนุศาสน์ที่
พระศาสดาทรงสอนไว้ก็ได้ เพราะปฏิบัติอปัณณกปฏิปทา (คือปฏิบัติ
ไม่ผิด) ก็ได้ (เฉพาะ) ในธรรมวินัยที่เป็นสวากขาตะ ชื่อว่า อุชุปฏิ
ปนฺโน เพราะปฏิบัติตามมัชฌิมาปฏิปทา ไม่เข้าใกล้อันตะ (ที่สุด
* มหาฎีกาเปรียบเทียบไว้ว่า ไม่คดดังโคมูตร ( หมายถึงรอยมูตรที่ดิน ซึ่งโคเดินพลาง
ถ่ายพลาง คดไปคดมา ) ไม่โกงดังความโก่งของวงเดือน ไม่งอดังหางไถ