พระสัมมา-สัมพุทธเจ้า : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 49 / 170

4. อปริหานิยธรรม อปริหานิยธรรม หมายถึง ธรรมที่ทำให้ไม่เสื่อม 7 ประการ จะทำให้เกิดความเจริญ ฝ่ายเดียว เป็นหลักที่จะสร้างความสามัคคีให้เกิดขึ้นในหมู่คณะ ซึ่งมีอยู่ 2 ประเภท คือ สำหรับ คฤหัสถ์ และ สำหรับ

อปริหานิยธรรม หมายถึง ธรรมที่ทำให้ไม่เสื่อม 7 ประการ ซึ่งมีความสำคัญในชีวิตของคฤหัสถ์ เพื่อส่งเสริมความเจริญรุ่งเรืองและสามัคคี โดยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสในที่ประชุมสัมมนาของคณะผู้ปกครองแคว้นวัชชี

6.6.2 หลักธรรมในการปกครองคน หลักธรรมในการปกครองคนมี 2 ประเภทโดยประเภทที่ 1 คือ หลักในการยึดเหนี่ยว น้ำใจคน สร้างความสมัครสมานสามัคคีกัน ป้องกันการแตกความสามัคคี ได้แก่ สังคหวัตถุ 4 และ อคติ 4 เป็นต้น

หลักธรรมในการปกครองคนมี 2 ประเภท: ประเภทแรก คือ หลักในการยึดเหนี่ยวซึ่งประกอบด้วย สังคหวัตถุ 4 และ อคติ 4 เพื่อสร้างความสมัครสมานสามัคคี ซึ่งผู้ปกครองควรทำการให้ทาน เจรจาถ้อยคำที่น่ารัก ประพฤติตนให้เป

เป็นผู้มีตนเสมอเขา พอเหมาะพอดีกับเขา เข้าใกล้ใครคนนั้นก็บอกว่าเป็นพวกเขา สำหรับ ปกครอง หมายถึง การไม่วางตนสูงส่งเกินไปจนประชาชนเข้าไม่ถึง แต่ให้วางตนเหมือนเป็น พ่อปกครองลูก ทำให้ประชาชนมีความรู้สึกอบอ

เนื้อหานี้สำรวจแนวคิดเกี่ยวกับอคติและการปกครองตามหลักพระพุทธศาสนา โดยเน้นการไม่วางตนสูงส่งเกินไปในฐานะผู้ปกครองและการละเว้นอคติ 4 ประการ ได้แก่ ฉันทาคติ, โทสาคติ, โมหาคติ, และภยาคติ ซึ่งสามารถสร้างควา

พรรษาอยู่ต่างอารามเสมอว่า “เธอทั้งหลายยังสบายดีหรือ ยังพอเป็นอยู่ได้หรือ ไม่ลำบากด้วย บิณฑบาตหรือ”1 มีอีกตัวอย่างหนึ่งคือ ครั้งหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดมนุษย์เข็ญใจคนหนึ่ง ในเมืองอาฬวี วันน

การใช้หลักธรรมาธิปไตยในการปกครองของพระเจ้ามหาวิชิตราชเน้นพัฒนาเศรษฐกิจคู่ไปกับศีลธรรม เพื่อให้สังคมสงบสุข การจัดการเศรษฐกิจต้องควบคู่กับการพัฒนาจิตใจเพื่อให้เกิดความเจริญเติบโตอย่างยั่งยืน โดยใช้ตัวอย

กินดีเป็นลำดับแรก แต่ทั้งนี้ก็ไม่ลืมพัฒนาศีลธรรมอันเป็นหัวใจสำคัญของการปกครองประเทศ เนื้อหาในหัวข้อนี้อ้างอิงจาก “กูฏทันตสูตร” ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการบูชามหายัญของ พระองค์ แต่ก็สะท้อนให้เห็นถึงรูปแ

เนื้อหานี้อ้างอิงจาก “กูฏทันตสูตร” สะท้อนถึงการปกครองที่มีคุณธรรม โดยมีการแนะนำจากพราหมณ์ปุโรหิตให้พระราชาช่วยเหลือคนยากจน เพื่อแก้ปัญหาโจรในอาณาจักร เพื่อที่จะสามารถบูชายัญได้อย่างถูกต้องและมีประโยชน

แนวคิด 1. นิติศาสตร์ในพระไตรปิฎกนั้นคือพระวินัย ได้แก่ พระวินัย 227 สิกขาบทของ พระภิกษุซึ่งเป็นกฎระเบียบสำหรับควบคุมความประพฤติของพระภิกษุให้เรียบร้อย 2. พระวินัยแต่ละสิกขาบทนั้นมีการแจงแจงรายละเอียดช

เนื้อหานี้สำรวจแนวคิดเกี่ยวกับนิติศาสตร์ในพระไตรปิฎก โดยเน้นที่พระวินัย ซึ่งเป็นกฎเกณฑ์ที่ควบคุมความประพฤติของพระภิกษุอย่างละเอียด ทั้งนี้พระวินัยจะมีการทบทวนทุก 15 วัน เพื่อให้ภิกษุทุกคนสามารถเข้าใจแ

การทดลองการแผ่เมตาให้ต้น ไม้ การ บทท 77 วิทยาอย นิติศาสตร์ในพระไตรปิฎก 7.1 ภาพรวมนิติศาสตร์ในพระไตรปิฎก กลุ่มควบคุม นิติศาสตร์ในพระไตรปิฎกนั้นกล่าวถึง “พระวินัยหรือศีล” ของพระภิกษุเป็นหลัก โดย เฉพาะพร

นิติศาสตร์ในพระไตรปิฎกเน้นศึกษาพระวินัยหรือศีลที่มีผลต่อการควบคุมพฤติกรรมของพระภิกษุ ซึ่งรวม 227 สิกขาบท มีการชี้แจงรายละเอียดให้เข้าใจชัดเจน ด้วยการประชุมเพื่อทบทวนทุก 15 วัน ทำให้พระภิกษุสามารถปฏิบั

ของพระพุทธศาสนาทั้งหมด ธรรม หมายถึง ความจริงที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ ดังพระดำรัสว่า พระตถาคตทั้งหลาย เสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ไม่เสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ธาตุอันนั้น คือ ธัมมฐิติ ธัมมนิยาม อิทัปปัจจัย ก็ยัง ดำ

บทความนี้สำรวจความหมายของธรรมในพระพุทธศาสนา โดยเข้าใจว่า ธรรมคือความจริงตามธรรมชาติที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้และเผยแพร่ให้แก่สังคม ผ่านการจัดตั้ง “สังฆะ” หรือชุมชนที่มีวินัยเป็นกรอบการประพฤติ เพื่อ

แล้ว การจัดตั้งนั้นก็ไร้ความหมาย ดังนั้น วินัยคือการจัดตั้งของมนุษย์จึงต้องตั้งอยู่บนฐานของ ธรรม คือตัวความจริงแท้ ธรรมจึงสูงสุดในโลก ธรรมสูงสุดในสังคมมนุษย์ แม้พระสัมมาสัม พุทธเจ้าเองก็ทรงเคารพธรรม ธ

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของธรรมและวินัยในพระพุทธศาสนา โดยเน้นว่า ธรรมเป็นจริงแท้ที่สูงสุดในโลก และวินัยถูกบัญญัติขึ้นเพื่อสนับสนุนธรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดงธรรมและบัญญัติวินัย 227 ข้อสำหรับพระภิก

แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าเหล่านั้นและสาวกยุคแรกผู้ตรัสรู้ตามจะปรินิพพานไปแล้ว แต่ สาวกยุคหลังที่ต่างชื่อกัน ต่างโคตรกัน ต่างชาติกันออกบวชจากตระกูลต่างกัน ก็ดำรงพระศาสนา นั้นไว้ได้ยาวนาน เปรียบเสมือนดอกไม้

แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าเหล่านั้นและสาวกยุคแรกจะปรินิพพานไป แต่สาวกยุคหลังที่มีปัญญาต่างกันยังคงรักษาพระศาสนาไว้ได้ โดยมีการอธิบายถึงความสุขของการได้ยินธรรมคำสอน แม้ว่าจะมีความต่างในด้านสติปัญญา พระอรรถก

ได้ 140,000 ปี ส่วนพระเวสสัมมาสัมพุทธเจ้ามีพระชนมายุ 60,000 ปี ศาสนาของพระองค์ตั้ง อยู่ได้ตลอด 120,000 ปี จริงๆ แล้วถ้านับจำนวนปีพระศาสนาของพระผู้พระภาคเจ้าทั้ง 3 พระองค์นี้มีอายุยืนนานมาก แต่ถ้านับโด

บทความนี้สำรวจเกี่ยวกับอายุการดำรงอยู่ของพระพุทธศาสนา โดยยกตัวอย่างอายุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งสามองค์และการบัญญัติคำสอนและวินัยที่ช่วยรักษาศาสนาให้ยั่งยืน ตัวอย่างที่นำเสนอ ได้แก่ ความสำคัญของการบั

วัตถุประสงค์ของการบัญญัติสิกขาบท เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงติเตียนพระสุทินน์อย่างนี้แล้ว จึงตรัสถึงโทษของความเป็น คนเลี้ยงยาก บำรุงยาก มักมาก ไม่สันโดษ คลุกคลี และโทษของความเกียจคร้าน แล้วตรัสถึง คุณข

บทความนี้ชี้แจงถึงโทษของความเป็นคนเลี้ยงยากและเกียจคร้าน รวมถึงคุณประโยชน์ของการมีความเป็นคนเลี้ยงง่าย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบทขึ้นมาเพื่อวัตถุประสงค์ 10 ประการ เช่น เพื่อความรับว่าดีแห่งส

เพราะในปัจจุบันชาวโลกถือว่า การประชุมระดมความคิดก็ดี การให้สมาชิกในองค์กรทุกคน ช่วยกันเสนอความเห็นอันแตกต่างหลากหลายก็ดี จะช่วยให้งานที่ทำบังเกิดผลดีมากกว่าการที่ ใครคนใดคนหนึ่งคิดงานอยู่คนเดียวแล้วสั

ในปัจจุบัน การประชุมระดมความคิดถือเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยพัฒนาองค์กรให้มีความก้าวหน้า โดยมาจากการรวมความคิดเห็นที่หลากหลาย ซึ่งช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดจากการคิดคนเดียว ข้อความนี้นำเสนอความเห็นเกี่ยว

7.9 การประชุมทบทวนสิกขาบททุกกึ่งเดือน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบัญญัติสิกขาบทหลัก ๆ สำหรับพระภิกษุไว้ 227 ข้อ ซึ่งถือว่ามาก อยู่พอสมควร จำเป็นที่พระภิกษุทุกรูปจะต้องศึกษาสิกขาบททั้งหมดให้แตกฉานและจดจำได้ อย

การประชุมทบทวนสิกขาบทถูกกำหนดโดยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้มีการฟังสวดพระปาฏิโมกข์ทุกกึ่งเดือน เพื่อตรวจสอบศีลและสร้างความสามัคคีในสงฆ์ การฟังสวดถูกกำหนดให้ภิกษุทุกคนมาฟังร่วมกัน และมีการควบคุมเพื่อป้องกั

เกี่ยวข้องกับประชาชนทุกคน คนที่รู้กฎหมายจึงมีน้อยมาก แม้แต่คนมีการศึกษาแล้วส่วนใหญ่ ก็ไม่ค่อยรู้กฎหมายเท่าที่ควร โดยมากจะใช้สามัญสำนึกว่า สิ่งนี้น่าจะผิดกฎหมาย สิ่งนี้น่าจะ ไม่ผิดกฎหมาย แต่ไม่ได้ศึกษา

บทความนี้กล่าวถึงความจำเป็นที่ประชาชนควรต้องรู้กฎหมาย แม้จะมีการศึกษา แต่ยังมีความรู้ที่จำกัดในเรื่องนี้ รัฐบาลไม่ค่อยให้การศึกษาในด้านกฎหมายแก่ประชาชน และประชาชนต้องรับผิดชอบในการหาความรู้เอง การเปรี

(7) นี้เป็นอาบัติเบา นี้เป็นอาบัติหนัก (8) นี้เป็นอาบัติมีส่วนเหลือ คือ ต้องเข้าแล้วยังไม่ขาดจากความเป็นภิกษุ นี้เป็น อาบัติหาส่วนเหลือมิได้ คือ ต้องเข้าแล้วขาดจากความเป็นภิกษุ (9) นี้เป็นอาบัติชั่วหย

เนื้อหาเกี่ยวกับอาบัติในพระพุทธศาสนารวบรวมไว้ในอาบัติเบา อาบัติหนัก และอาบัติที่มีส่วนเหลือ การวิวาทในสงฆ์นั้นเกิดจากกิเลสทั้ง 3 ตระกูลคือ โลภ โกรธ หลง และมีสาเหตุจากจิตที่ไม่โลภไม่โกรธไม่หลง อนุวาทาธ

4.) ปฏิญญาตกรณะ คือ การระงับอธิกรณ์ตามคำรับสารภาพของจำเลย 5.) ตัสสปาปิยฬิกา คือ การระงับอธิกรณ์โดยการลงโทษแก่ผู้ทำผิด 6.) เยฮุยยสิกา คือ การระงับอธิกรณ์ตามเสียงข้างมาก โดยเสียงข้างมากในที่นี้จะต้อง เป

เนื้อหาเกี่ยวกับปฏิญญาตกรณะซึ่งเป็นการระงับอธิกรณ์ตามคำรับสารภาพ และวิธีการระงับอธิกรณ์อื่นๆ เช่น ตัสสปาปิยฬิกา เยฮุยยสิกา และติณวัตถารกวินัย การระงับในกรณีวิกฤตเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยป้องกันการแตกแยกในห

ฝ่ายไหนผิด โดยยึดความถูกต้องตามพระธรรมวินัยและให้ฝ่ายที่ผิดยินยอมด้วยดี หากอธิกรณ์ระงับอย่างนี้ได้แล้ว ผู้ทำรื้อฟื้นอธิกรณ์ขึ้นอีกจะเป็นอาบัติปาจิตตีย์ 1.1) กรณีระงับอธิกรณ์ในอาวาสที่อาศัยอยู่ไม่ได้ ถ

บทความนี้นำเสนอแนวทางการระงับอธิกรณ์ในชุมชนสงฆ์ โดยยึดหลักการตามพระธรรมวินัย ว่าด้วยการจัดการอธิกรณ์ที่เกิดขึ้นในอาวาส และการทำงานร่วมกันระหว่างภิกษุในวัดเจ้าถิ่นและผู้มาใหม่ เพื่อให้เกิดการปรองดองและ

1.2) วิธีระงับอธิกรณ์ที่มีเสียงเซ็งแซ่ ถ้ายังระงับอธิกรณ์ไม่ได้ และในระหว่างวินิจฉัยอธิกรณ์นั้นอยู่มีเสียงเซ็งแซ่เกิดขึ้น จน จับใจความคำพูดต่างๆ ไม่ได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ใช้ “อุพพาฬิกวิธี” เข้าช่ว

ในกรณีที่ไม่สามารถระงับอธิกรณ์ได้ พร้อมกับมีเสียงเซ็งแซ่ที่ทำให้ไม่สามารถจับใจความคำพูดได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแนะนำให้ใช้วิธีการเรียกว่า 'อุพพาฬิกวิธี' โดยการตั้งผู้มีองค์คุณ 10 ประการขึ้นมาเป็นตัวแทน

1) ศรัทธา หมายถึง ความเชื่อที่ประกอบไปด้วยปัญญา เชื่ออย่างมีสติพิจารณาว่า สิ่ง ใดควรเชื่อ สิ่งใดไม่ควรเชื่อ ศรัทธาขั้นพื้นฐานมีอยู่ 4 ประการ คือ - - เชื่อกรรม เชื่อว่ากรรมมีอยู่จริง ทำอะไรแล้วย่อมมีผล

บทความนี้กล่าวถึงหลักธรรม 7 ประการในพระพุทธศาสนา ได้แก่ ศรัทธา, ศีล, หิริ, โอตตัปปะ, สุตะ, จาคะ และปัญญา เพื่อเสริมสร้างความเชื่อที่ถูกต้อง การปฏิบัติศีล และการปล่อยวางอารมณ์ที่ไม่ดี นอกจากนี้ยังมีการ