การบรรพชากับการอุปสมบท : หน้า 13/34

การบรรพชากับการอุปสมบทแตกต่างกันอย่างไร การบรรพชา มีความคลุม 2 กรณี คือ 1. หมายถึงเฉพาะการบวชเป็นสามเณร คือบวชให้แก่ผู้มีอายุยังไม่ครบ 20 ปี 2. หมายถึงขั้นตอนเบื้องต้นของการอุปสมบท เพราะต้องเข้าพิธี เช่นเดียวกับการบวชสามเณรก่อน เมื่อสำเร็จเป็นสามเณรแล้ว ก็ขออุปสมบทได้ทันที เป็นพิธีที่ต้องกระทำต่อเนื่องกัน การอุปสมบท คือ การบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา มีขั้นตอนตามลำดับดังนี้ 1. ให้บรรพชาเป็นสามเณร 2. ขอนิสัย (ขอให้อุปัชฌาย์เป็นที่พึ่ง หรือเป็นต้นแบบแห่งความประพฤติดี) 3. ถืออุปัชฌาย์ 4. ตั้งชื่อภาษาบาลีให้แก่ผู้ขออุปสมบท และบอกนามอุปัชฌาย์ 5. ขอบาตรและจีวรแก่ผู้ขออุปสมบท 6. สั่งให้ผู้ขออุปสมบท ออกไปยืนนอกหัตถบาสสงฆ์ 7. สมมติภิกษุรูปใดรูปหนึ่งเป็นผู้ซักซ้อม อันตรายิกธรรมแก่ผู้ขออุปสมบท 8. เรียกผู้ขออุปสมบทเข้าในสงฆ์ 9. ให้ขออุปสมบท 10. สมมติภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง สอบถามอันตรายิกธรรมแก่ผู้ขอบวช คุณสมบัติของผู้ได้รับอนุญาตให้อุปสมบท ผู้บวชต้องเป็นชาย อายุ 20 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป การนับอายุให้ถือทางสุริยคติคือ ใช้ พ.ศ. เดือนวันที่ปัจจุบันเป็นตัวตั้ง และใช้ พ.ศ. เดือน วันที่เกิดเป็นตัวลบ บุคคลต้องห้ามไม่ให้บวชในพระพุทธศาสนาโดยเด็ดขาด ประเภทที่ 1 บุคคลที่มีเพศบกพร่อง ได้แก่ 1. ผู้เป็นบัณเฑาะก์ คือ กระเทย 2. อุภโตพยัญชนกะ คือ คนสองเพศ 13