การบริหารร่างกายและสุขภาพในการปฏิบัติธรรม : หน้า 26/34

26 การครัว แต่มีนิสัยสะเพร่า มุ่งแต่การปรุงอาหาร ไม่ระวังเรื่องความสะอาดของสถานที่ ปล่อยให้ควันรมศาลา จนดำคล้ำ ไปหมด ด้วยอำนาจบุญที่ขวนขวายช่วยกิจพระศาสนา ส่งท่านให้มาเกิดเป็น พระราชา แต่เนื่องจากความสะเพร่า ทำให้ สมบัติของพระศาสนาเลอะเทอะเสียหายหน้าจึงดำ ขนาดเป็นชาวบ้าน ศีลก็ไม่มาก ยังเป็นถึงปานนี้ ถ้ามาบวชเป็นพระแล้ว ทำผิดพลาดเสียหายโทษจะทับทวีคูณขึ้นไปอีก เพราะรู้แล้วยังไม่ระมัดระวัง นอกจากบริหารสิ่งของแล้ว ยังต้องบริหารร่างกายด้วย การบริหารร่างกาย คือ การดูแลสุขภาพให้แข็งแรง อย่าปล่อยให้ทรุดโทรมเร็วกว่าที่ควร เพราะจะทำให้การปฏิบัติ ธรรมได้ผลไม่เต็มที่ ไม่เฉพาะพระภิกษุ แม้พวกเราหลาย ๆ คนพอเข้าวัดแล้ว ก็ปล่อยตามบุญตามกรรม ตั้งหน้าตั้งตาจะทำงานตามหน้าที่ แต่ไม่ค่อยดูแลสุขภาพตัวเอง บางคนป่วยเป็นโรคกระเพาะ ไล่ให้ไปรักษา ไม่ไป จะใช้ธรรมโอสถ นั่งสมาธิให้หาย หายได้ จริง ถ้าใจนิ่ง ใจรวมเป็นหนึ่งได้ตลอด 24 ชั่วโมง แต่เรานาน ๆ จะรวมสักที ในขณะที่กระเพาะพังไป ๆ กว่าจะรวมได้แน่น ก็พอดีกระเพาะพังหมด ตายกอน แต่ก็ไม่ใช่เอาใจใส่ร่างกายจนกระทั่งกลายเป็นคนเหยาะแหยะ เจ้าสำรวย คือ ธรรมะก็ต้องปฏิบัติ สุขภาพร่างกาย ก็ต้องดูแล ควรออกกำลังกายบ้าง อาตมาเองยังออกกำลังกาย บางวันเล่นโยคะ แต่ไม่ถึงขนาดตีลังกาเป็นภาพยนต์กำลัง ภายในหรอกนะ จะออกแรงประเจิดประเจ้ออย่างฆราวาสก็ไม่สมควร หลังจากนั่งสมาธิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้านั่งต่อเนื่องกันนาน ๆ 3 ชั่วโมง 5 ชั่วโมง ควรเดินบ้าง อาจจะเดินกวาดวัด เดินจงกรม อาตมาเองไปปักกลดหรืออยู่ตามเขา หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ต้องหาโอกาสเดินขึ้นเขาลูกโน้นลูกนี้ สักครึ่ง หรือ หนึ่งชั่วโมง เพราะการนั่งนาน ๆ ลำไส้ไม่ค่อยได้ขยับตัว โอกาสท้องผูกมีมาก ต้องฝึกดูแลอิริยาบถให้สม่ำเสมอ พอเราฝึก ดูแลตัวเองได้ คนอื่นเราก็มองเขาออกหมดอีกเหมือนกัน อานิสงส์ของการบริหารสิ่งของและรางกาย 1. ทำให้เป็นคนมีนิสัยประหยัด รูงาน และประมาณงานออก 2. ทำให้เป็นคนกระฉับกระเฉง มีพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ