การทำวัตรและวินัยของพระภิกษุในพุทธศาสนา : หน้า 21/34

21 พระพุทธองค์ทรงบัญญัติพระวินัย ห้ามพระภิกษุเก็บซ่อนความผิดของตน ทำผิดแล้ว ก็ต้องรีบเปิดเผย เพื่อฝึกไม่ให้ เป็นคนลวงโลก ถ้าทำผิดหนักจริง ๆ ก็ต้องยอมตัดใจสึก เพราะแสดงว่าสติสัมปชัญญะของเขาหย่อน เกินกว่าที่จะทำ ความดีในเพศสมณะ ถ้าผิดหนักแต่ยังไม่ถึงขนาดต้องสึก ก็ต้องยอมประจานตนต่อหน้าคณะสงฆ์ เพื่อขอรับโทษ แม้ถึงถูก กักบริเวณก็ต้องยอม อานิสงส์ของการปลงอาบัติ 1. ทำให้ได้สำนึกความผิดเร็วขึ้น 2. ทําให้แก้ไขตัวเองได้ทันท่วงที 3. ทำให้ไม่เป็นคนลวงโลก ไม่มีมารยา จิตใจพร้อมที่จะเปิดรับความดีอยู่ตลอดเวลา 4. ทําวัตรสวดมนต์และเจริญภาวนา ในสมัยพุทธกาล พระภิกษุได้เข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งเช้าและเย็น เพื่อรับฟังพระโอวาท ครั้นพระองค์เสด็จ ดับขันธปรินิพพานแล้ว ก็ต้องพยายามให้โอวาทตนเอง โดยการทำวัตรสวดมนต์ วัตรแปลว่า สิ่งที่ควรทํา ทำวัตร หมายถึง การสวดบทสรรเสริญพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ และพระสังฆคุณ ถ้าจะสวดให้ได้ผล ต้องทำความรู้สึกเหมือนกับเราได้เข้าเฝ้าเฉพาะพระพักตร์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขณะที่สวด สรรเสริญพระคุณของท่าน ใจก็จะชุ่มชื่นเป็นบุญเป็นกุศล ความคิด คำพูด และการกระทำของเรา จะไม่รั่วไหลไปในทางชั่ว มีแต่คิดดี พูดดี และทำดีตลอดไป การทำวัตร นึกถึงคุณความดีต่าง ๆ ของพระรัตนตรัยเป็นประจำ ทำให้ใจของเราน้อมไปถึงคุณความดี แล้วเกิดความ เลื่อมใสศรัทธา เมื่อความเลื่อมใสศรัทธาเกิดย้ำแล้วย้ำอีก ในที่สุดใจของเราจะมั่นในความดีตั้งใจทำความดีตลอดไป การสวดมนต์ คือการนำคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาท่องหรือสวดกัน ซึ่งล้วนถอดมาจากพระไตรปิฎก อันเป็นพระธรรมเทศนาของพระองค์ทั้งสิ้น เช่น บทพระธรรมจักกัปปวัตนสูตรก็มาจากปฐมเทศนาที่ทรงแสดง โปรดปัญจวัคคีย์ บทอาทิตยสูตรก็มาจากพระธรรมเทศนา ที่ทรงแสดงโปรดชฎิล 3 พี่น้อง และบริวารจนละลัทธิของตน มาบวชในพระพุทธศาสนา ในที่สุดสำเร็จเป็นพระอรหันต์ด้วยกันทั้งหมด การทำวัตรสวดมนต์ควรทำทั้งเช้า-เย็น เป็นการศรัทธาในพระพุทธศาสนาให้มั่นคงยิ่งขึ้น ด้วยเหตุนี้ในสมัยโบราณ ทั้งอุบาสก อุบาสิกา และพระสงฆ์ต่างนิยม สวดมนต์กันมาก ดังนั้น เมื่อครั้งเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง แม้พม่าจะเผา