การบริหารสิ่งของและการสอนจากคุณยาย : หน้า 25/34

25 บางอย่างเด็กทำผิด คุณยายไม่ค่อยว่า คุณยายบอกว่าวันนี้ว่าไปตั้ง 2-3 เรื่องแล้ว ขึ้นว่าต่ออีกเป็น 4-5 เรื่อง เด็กเซ็ง จำไม่ได้ สู้ไปทำเอง ถ้าวันไหน ทำผิดในเรื่องเดียวกันอีกเรื่องหรือสองเรื่อง ค่อยว่าเด็กใหม่ เขาจึงจะรับได้ ไม่อย่างนั้น เขาจะรู้สึกว่า คุณยายจี้จี้จุกจิก ขี้บ่น ถ้าเขารู้สึกอย่างนั้นแล้ว ต่อไปยายพูดอะไร เขาก็จะไม่ฟัง คุณยายสอนต่อไปว่า โบราณท่านเตือนไว้ว่า อายุขึ้นเลขห้าให้ระวังปาก เพราะเรารู้สารพัดก็จริง แต่กำลังวังชานับวัน จะถอย ถ้าพูดมากบนมาก ลูกหลานรำคาญแล้วจะไม่มีความสุข เข้าใกล้ผู้เฒ่า ครูบาอาจารย์ ซึ่งมีประสบการณ์ผ่านโลกมามากแล้ว จึงได้ประโยชน์อย่างนี้ 7. บริหารสิ่งของและร่างกาย "บริหาร" ในทางศาสนาหมายถึง บำรุงรักษา เอาใจใสซ่อมแซม การบริหารสิ่งของ คือ การดูแล เอาใจใส่ปรับปรุงเครื่องใช้ไม้สอยตลอดจนอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่มีอยู่ในวัด ให้อยู่ในสภาพ เรียบร้อย คงทนถาวรใช้ได้นาน ๆ เป็นการฝึกตัวเอง ให้รู้จักประหยัด ใช้ของทุกชิ้นอย่างคุ้มค่า ของทุกอย่างที่มีอยู่ในวัด ไม่ว่าจะเป็นเสื่อสักผืน เข็มสักเล่ม หรือ ไม่กวาดสักอัน ล้วนเป็นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ญาติโยมเคารพ เลื่อมใสศรัทธาในพระองค์ จึงได้ถวายผ่านมาทางพระภิกษุสงฆ์ เราได้ใช้ของเหล่านั้นในฐานะที่เป็นทายาท ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยแท้ ยิ่งกว่านั้น ก่อนถวายเขาก็ยกขึ้นจบเหนือหัว อธิษฐานแล้วอธิษฐานอีก เราจึงควรระลึกอยู่เสมอว่า ใช้ของวัด ก็คือใช้ ของที่อยู่บนหัวของชาวบ้าน ถ้าใช้ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เสียหายเปล่า ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ทำลายสมบัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งก็คือทำลายพระพุทธ ศาสนานั่นเอง ไม่เพียงแต่พระภิกษุสงฆ์เท่านั้น แม้แต่พวกเราที่มาวัด ก็ต้องช่วยกันดูแลรักษาสมบัติของพระศาสนาไว้ให้ดี ที่วัดนี้ เมื่อก่อนไม่ได้เย็บริมเสื่อ พวกมือบอนมานั่งฟังอาตมาเทศน์ ฟังไปก็เอานิ้วไชเสื่อไป ฉีกชายเสื่อไปจนขาดหมด ต้องเย็บริม อย่างที่เห็นกันนั่นแหละ เพราะฉะนั้นขอให้ช่วยกันดูแลรักษา มิฉะนั้นจะเกิดโทษภัยแก่ตัวเองได้ แม้ว่าเราจะเป็นคนใจบุญ มาชวยงานวัดก็ตาม มีเรื่องเล่าว่า ในสมัยพุทธกาล มีพระราชาองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า พระเจ้าปายาส พระพักตร์ของพระองค์ เป็นปานดำไปหมด เพราะภพในอดีตเคยเป็นคนใจบุญ ช่วยเหลืองานวัดเป็นประจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่านมีฝีมือในเรื่อง