การเรียนรู้ธรรมวินัยและการเอาใจใส่ของสงฆ์ : หน้า 29/34

29 ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้น ถ้าเราเข้าใจภาคทฤษฎีแล้ว ลงมือปฏิบัติต่อเนื่องกันไปตลอดชีวิต อย่างนี้จึงจะเรียกว่า ขวนขวายเรียนธรรมวินัย 9. เอาใจใส่ของสงฆ์และกิจของสงฆ์ ของสงฆ์ หมายถึง วัตถุ สถานที่ ตลอดจนสิทธิต่าง ๆ ที่สาธุชนถวายให้แก่พระศาสนา พระภิกษุทั้งวัดต้องช่วยกันดูแลสมบัติของสงฆ์ มิฉะนั้นประชาชนจะไม่ช่วย ไม่นำมาถวายอีกผลสุดท้ายวัดในเมืองไทย จึงร้างกันเยอะแยะ เพราะสาเหตุเริ่มต้นมาจากสงฆ์ไม่ช่วยกันดูแล การช่วยกันดูแลนี้จะเพาะนิสัยที่ดีอย่างหนึ่ง คือชอบซ่อม แซม แล้วความเสียหายก็จะไม่เกิดขึ้น ยกตัวอย่าง ถ้ารถยนต์ของเรา น้อตเคลื่อนไปตัวหนึ่ง เสียงดังอ๊อด ๆ แอ๊ด ๆ ไขสักนิดเดียวก็เรียบร้อย ไม่เสียหาย อะไร แต่เราปล่อยให้ออด ๆ แอ๊ด ๆ นานเข้ารถเสียหายมาก ผลสุดท้ายพอซ่อมแต่ละที่เป็นเงินมาก เพราะไม่มีนิสัยช่าง ซ่อมแซม หรือคิดแก้ไขตั้งแต่ต้น เลยทำให้เสียเศรษฐกิจ แล้วจะแก้อย่างไร มาฝึกกันตอนบวชนี้แหละ ช่วยกันเอาใจใส่ของ สงฆ กิจของสงฆ์ หมายถึงงานของพระภิกษุ หรือการทำสังฆกรรมต่าง ๆ เช่น การลงอุโบสถ ฟังสวดปาติโมกข์ทุก ๆ กึ่งเดือน หรือการจัดงานต่าง ๆ ภายในวัด เป็นต้น การเอาใจใส่กิจของสงฆ์ก็คือ ความพร้อมที่จะให้ความร่วมมือในการทำกิจต่าง ๆ ของสงฆ์นั่นเอง อานิสงส์ของการเอาใจใส่ของสงฆ์และกิจของสงฆ์ ทำให้เป็นคนใจกว้าง ไม่นิ่งดูดาย แม้สึกออกไปแล้วก็มีคนนับหน้าถือตา มีพวกพ้องมาก 10. ดำรงตนให้น่าไหว้ ผู้ที่น่ากราบไหว้คือ ผู้ที่หมั่นปรับปรุงตัวเอง ให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการบวช คือ กำจัดกิเลสในตัวให้หมดไป กิเลสในตัวคนเรามีอยู 3 ตระกูลใหญ่ ๆ คือ โลภะ โทสะ โมหะ โลภะ คือ ความโลภ เห็นแก่ได้ ย