บาลีไวยกรณ์: การวิเคราะห์คำศัพท์ บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ หน้า 3
หน้าที่ 3 / 28

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงการวิเคราะห์ประเภทของคำในบาลี โดยมีการจัดแบ่งประเภทต่างๆ เช่น เอกศัพท... รวมถึงการเปรียบเทียบกับภาษาไทย เพื่อให้เข้าใจถึงความหมายและการใช้งานของศัพท์ในบริบทที่แตกต่างกัน ผู้เขียนชี้ให้เห็นถึงบทบาทของคำพูดทั้งหลายในการสื่อสารและความสำคัญของแต่ละคำในโครงสร้างประโยค.

หัวข้อประเด็น

-บาลีไวยกรณ์
-การแบ่งประเภทคำศัพท์
-คำศัพท์ในระบบภาษาศาสตร์
-การใช้คำในประโยค

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 3 แปลว่าหนึ่งต่างหาก ส่วนเอกศัพท์นี้ สงเคราะห์เข้าในสังขยา และ อาติกล THE เล่า ก็ไม่เหมือน ๓ ศัพท์แท้ เพราะมีคำอื่นที่ใช้เหมือน ต ศัพท์ อนึ่ง เอก ศัพท์และ ต ศัพท์นั้น เป็นศัพท์นาม อาทิกลนี้ ต ท่านมิได้สงเคราะห์เข้าในศัพท์นาม แต่นักปราชญ์ทั้งหลายชั้นหลังๆ พิจารณาเห็นว่า อาทิกลนี้ ไม่ต่างอะไรกับคุณศัพท์ (คำพูดที่ ๒ ] ไม่ควรจะยกเป็นแผนกหนึ่งต่างหาก จึงสงเคราะห์เข้าเสียในคุณศัพท์ คงเหลือวจนวิภาคแต่ 4 ส่วนเท่านั้น ៨ ๑, PRONOUN คำพูดสำหรับใช้ แทนนามศัพท์ เพื่อจะได้ไม่ซึ่ง ๆ ซาก ๆ อันเป็นที่รำคาญโสต ตรงกัน กับสัพพนาม ๑, VERB กิริยาศัพท์พร้อมวจนะ (NUMBER ),บุรุษ (PERSON) ) วิภัตติ ( MOOD ) กาล ( TENSE ) จัดเป็นสกัมมธาตุ กัตตุกิริยา ( ACTIVE VERB ) กัมมกิริยา ( PASSIVE VERB ) อกัมมธาตุ (NEUTER VEREB ) อัพยยกิริยา ( INFINITIVE ) กฤตกิริยา (PARTICIPLE) ๑, ADVERB คำพูดสำหรับเพิ่มเข้ากับ กิริยาศัพท์และคุณศัพท์ บางทีกับแอดเว็บเอง เพื่อจะแสดงศัพท์เหล่านั้น ว่าเป็นอย่างไร ดีหรือชั่ว เร็วหรือช้า เป็นต้น เหมือนคุณศัพท์ สำหรับเพิ่มเข้ากับนามศัพท์ฉะนั้น ตรงกับกิริยาวิเศษ และอัพยยศัพท์ และอุปสัค ๑, PREPOSITION เป็นวิภัตติสำหรับวางหน้านามศัพท์ หลังกิริยาศัพท์ด้วยกัน เพื่อจะแสดงให้ศัพท์นั้นมีเนื้อความ เนื่องกัน แสดงอุทาหรณ์ในภาษาสยามเหมือนหนึ่งว่าศัพท์คือ เสื้อคน มีความเป็น ๒ อย่าง ครั้นลง เปรโปสิชัน คือ ของ หน้านามศัพท์ คือ คน ก็ได้ความเป็นอันเดียวกันว่า " เสื้อของคน " จะเทียบ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More