การสนทนาเกี่ยวกับกรรมและโลกหน้า : หน้า 21/130

ก. ดูกรบิดาทรณ์ กับเปรียบเทียบซึ่งเป็นเหตุให้บิดาทรยังคงมีความเห็นอยู่ยงนี้ว่าระโลกหน้ามี ไม่มี เหล่าสัตว์ผู้พูดเกิดขึ้นไม่มี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่วไม่มีมีอยู่หรือ ๆ ป.มืออยู่ ท่านถ่าสปล ๆ ก. เปรียบเหมือนอะไร บิดาทร ๆ ดูกรท่านถ่าสปล มิตร อามาย ญาติสาโลหิต ของข้าพเจ้าในโลกนี้เป็นคนงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกามงดเว้นจากพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดยามพูดเจ๋อ ไม่มากไปด้วยความพึงเล็ง ไม่คิดอรย้ายผู้อื่น มีความเห็นชอบ สมัยอื่นคนเหล่านั่นป่วย ได้รับทุกข์ เป็นไข้หนึก เมื่อใดข้าพเจ้าทราบว่าบัดนี้คนพวกนี้จู้ไม่หายจากป่วย เมื่อั่นข้าพเจ้าไปหาคนพวกนั้น แล้วกล่าวอย่างนี้ว่าท่านทั้งหลาย มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง มีวาทะอย่างนี้มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า บุคคลที่ฉันจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ประพฤติผิดในกาม งดเว้นจากพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบพูดเจ๋อไม่มาก ไปด้วยความเพ่งเล็ง ไม่คิดอรย้ายผู้อื่น มีความเห็นชอบ ถ้าคำของสมณพราหมณ์นั้นเป็นจริง พวกท่านเบือนจากบูชาแต่ตายเพราะกายแตกจกเข้าสู่สวรรค์ โลกสวรรค์ ถ้าบอกหน้าก็ ตายเพราะกายแตกพวกท่านพึ่งเข้าสู่สวรรค์ โลกสวรรค์ไซร์ พึงมาบอกเราไว้รอว่าแม้เหตุนี้ โลกหน้ามีอยู่เหล่าสัตว์ผู้พูดเกิดขึ้นมีอยู่ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ว่าทำชั่วมีอยู่ พวกท่านและเป็นที่เชื่อถือเป็นที่ไวใจของเราได้ สิ่งที่พวกท่านเห็น สิ่งนั้นจึงเป็นเหมือนดังเราเห็นเองคนเหล่านั้น รับคำข้ามเจ้า แล้วหาได้บอกไม่หาได้ส่งดูตมาตาไม่