พระเจ้าปายาสิทธิและการให้ทาน : หน้า 97/130

95 ภาพนี้ ภาพหน้า ๔. เปรียบเหมือนชาย ๒ คนชวนกัน ไปยังชนบทเพื่อหาทรัพย์ ไปพบป่านในระหว่างทางก็อ้ป่านเดินทางไป ครับ ไปพบถ่ายที่ออกป่าน คนหนึ่งเห็นด้วยมีราคาว่าก็ทิ้งป่าน่ อ่าติ๊กไปอีกคนหนึ่งไม่ยอมทิ้ง ด้วยถือว่าเกมมาใกล้แล้วผูกรัดไว้แล้ว. โดยยืนนี้ ไปพบผู ้ปลูกไม้ ผ้าฝ้าย เหล็ก โลหะ ดินบุตะกั่ว เงิน ทอง คนหนึ่งทิ้งของเก่า ของของใหม่ที่มีราคากว่า แต่ก็อคนึ่งไม่ยอมทิ้ง ถือว่าเกมมาใกล้แล้วผูกรัด ไว้แล้ว เมื่อกลับ ไปขึ้นบ้าน บุตร กริยา เพื่อนฝูงแบบทุบใน ก็ไม่ชื่นชม แต่บุตร กริยา เพื่อนฝูงของผู้แบกห่อทองกลับมา ต่างชื่นชม. พระองค์ จะเป็นอย่างผู้แบกห่อป่าน ของสะความเห็นผิดนั้นเสียเลย. พระเจ้าปายาสิทธรงเลื่อมใสในพระกุมารัสบสเภระ สรรเสริญภิลป ประกาศพระองค์เป็นอุปถัมภ์ถึงพระรัตนตรัย เป็นสรณะตลอดพระชนมชีพ แล้วทรงถามถึงวิธีบุญาย ซึ่งพระองค์ก็ถวายคำแนะนำให้บุชาโดยไม่มีการฆ่าสัตว์ พระเจ้าปายาสิทธิรงปฏิบัติ ตาม โดยให้มิติการแลกทน (ทำงาน สงเคราะห์) แล้วเพิ่มของที่ให้ดียิ่งโดยลำดับ. เพราะเหตุที่เจ้าปายาสิทธิ ได้รงให้ทานโดยเการพปีได้รง ให้ทานด้วยพระหัตถ์พระองค์เอง ม ได้รงให้ทานโดยความนอบน้อม ทรงให้ทานอย่างทิงให้ ครับ สินพระชนม์แล้วเชิงความเป็นสาหาย กับพวกเทพชั้นจาตุมุาหราจา คือ ได้วามน ชื่อเสรีกะอันว่างเปล่า ส่วนอุตตรมณฑชึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ในทานของเจ้าปายาสิทธิรให้ทานโดยเคารพให้ทานด้วยมือของตน ให้ทานโดยความนอบน้อม มีใจให้ทานอย่างทิงให้ เนืองหน้าแต่ตายเพราะกายแตก เข้าถึง สุคติ โลกสวรรค์ คือถึงความเป็นสาหายกับพวกเทพชั้นดาวดีสงาส