ข้อความต้นฉบับในหน้า
67
ภาพนี้ ภาพหน้า
เพราะความโกธบ้าง เพราะความลบหงัง บ้าง เพราะความดีเสมอบ้าง ๆ
๒๗. ดูกรพิทาร ถ้าเช่นนั้น อาตมภาพจึงยกอุปมาถวายบพิทาร บูรษผู้เป็นวิญญูชนในโลกนี้บางพวก ย่อมทราบเนื้อความของคำพูดด้วยอุปมา
ดูกรพิทาร เรื่องเคยมีมาแล้ว นักเรียนสภาคสองคนเล่นสภากัน คนหนึ่งกลิ่นกินเมียบ้าที่แล้วมาเสีย นักเรียนสภาคนที่สองได้เห็นนักเรียนสภานั้นกลิ่นกินเมียบ้าที่แล้วๆ มา ครั้นแล้วได้พูดว่าดูกรสาหาย ท่านชนะงเดียว ท่านงให้ลูกสภาแก่พเจ้า ข้าพเจ้า จักชนนุชาบา นักเรียนสภาคนนั้นรับคำแล้ว จงมอบลูกสภาให้นักเรียนสภานั้น
ลำดับนั้น นักเรียนสภา[คนที่สอง]เอายาพิษทูลูกสภาแล้วพูดนะนักเรียนสภา[คนที่หนึ่ง]ว่า มาเถิดสาหาย เรามาเล่นสภากันนักเรียนสภา[คนที่หนึ่ง]รับคำ นักเรียนสภา[คนที่สอง] แล้วนักเรียนสภาเหล่านั้นเล่นสภากันเป็นครั้งที่สอง แม้ในครั้งที่สองนักเรียนสภา[คนที่หนึ่ง] ก็กลิ่นกินเมียบี้และแล้วมาเสีย นักเรียนสภาคนที่สองได้เห็นนักเรียนสภากินเมียบี้แล้วๆ มาอีกครั้งที่สอง แล้วพูดว่าดูกร สาหาย ครั้นแล้วได้พูดว่า
บูรษกลิ่นกินสภาึ่งอาบด้วยยาพิษ มีฤทธิคล้ายยังหา รู้สึกไม่ นักเรียนชั่วเวลาผู้นำสภาเข้ไป ความเร่าร้อน จำนี่แก่ท่าน ดังนี้