ลิตชาดก เรื่องราวการเดินทางและความหลงผิด : หน้า 96/130

คนเดินทางสวนหลอกให้ทิงหญิงทิ้งน้ำกล่าวว่าข้างหน้าฝนตกในทางกันดาร พุ่มไม้ หญ้า ไม้ และน้ำบรรจบ หัวหน้ำกองเกวีวนลงเชื่อจึงพาวไปตายหมดสิ้นเพราะทิงหญิงทิ้งแล้วกาหนำและหญิงข้างหน้าไม่ไดพาวไปที่หลังไม่ยอมเชื่อคนหลอก ไม่ยอมทิ้งหญิงทิ้งน้ำ จึงเดินทางข้ามทางกันดาร โดยสวัสดี แล้วเปรียบว่าพระองค์เสวงหาโลกอื่น โดยไม่แบ่งกายจะพลอยให้คนที่เขือถือพากันถึงความพินาศไปด้วย เหมือนนายกองเกวียนคณะแรก. 2.เปรียบเหมือนชายเลี้ยงหมคนหนึ่ง ไปสู่หมู่บ้านอื่นเห็นคุณ (อาจารย์) แห่งที่ขาขึงไว้เป็นอันมากิ คลีผ้าห่มออกเอาคุณแก่ใส่แล้วห่อหุลเหนือศรีระมา ในระหว่างทางฝนตกคุณนั้น ก็ไหลลงอะไรไป คนทั้งหลายจึงพากันติตื่นว่าเป็นบ้าหรืไปแตกหอคุณทำไม เขาตอบกลับว่าท่านต่างหากเป็นบ้าพราะองค์ได้แตกมานี้เป็นอาหารของหมู พระองค์ก็เปรียบเหมือนอย่างนั้น ของจงทรงสะความคิดเห็นผิดนั่นเสียเถิด. 3.เปรียบเหมือนนักเลงสภา 2 คนเล่นสภากัน คนหนึ่งยอมกลิ้งลูกโทษที่มาถึงตัว (หมายถึงลูกสภาที่จะทำให้แพ้) อีกคนหนึ่งบอกว่าท่านชนะเรืออย่างเดียวยังขอให้พงทำพิธิบ้าง คนชนะจึงส่งให้ไป นักเล่นคนที่ 2 จึงเอายาพิษทาลูกสภา เมื่อเล่นครั้งที่ 2 นักเล่นสภาคนแรกก็กลิ่นลูกโทษที่มาถึงนั้นอีก (และตายเพราะกลิ่นยาพินเข้าไปด้วย) พระองค์ก็เปรียบเหมือนนักเล่นสภา (ที่กลิ่นยาพิษไปกับลูกสภาด้วย) ของจงทรงสะความเห็นผิดนั่นเสียเถิด. 4. ลิตชาดก