หลักธรรมแห่งการปฏิบัติและผลกรรม : หน้า 77/130

30. ด้วยข้อความอุปมาข้อก่อนๆ ของท่านก็สถป ข้าพเจ้าก็มีความพอใจยินดีแล้วแต่อาว่าข้าพเจ้าใคร่จะฟังปฏิภาณในการแก้ปัญหาที่วิจิตรเหล่านั้นจึงพยายามได้แยงคัดค้านท่านก็สสนอย่างนั้น ข้าแต่ท่านกัสสปผู้เจริญ ภาษิตของท่านแจ่มแจ้งแจ้งนัก ข้าแต่ท่านกัสสปผู้เจริญ ภาษิตของท่านแจ่มแจ้งนัก เปรียบเหมือนบุคคลหมายของที่ว่า เปิดของที่ปิด บอกทางแก้ผู้หลงทาง หรือส่องประทีปในที่มืด ด้วยคิดว่า ผู้มีจักษุถือรับ รูป ดังนี้ ฉันใด ข้าแต่ท่านกัสสปผู้เจริญ ข้าเจ้าก็ถึงพระผู้มีพระภาคผู้ใด พระธรรมและพระสงฆ์ว่าเป็นสรรคะ ของท่านกัสสปจงจำข้าเจ้า ว่า เป็นอุปาทาน ผู้ถึงสัญจะตลอดชีวิต จำเดิมแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าแต่ท่านกัสสปผู้เจริญ ข้าพเจ้าปรารถนาจะบูชามหายัญ ของท่านจงจะบ่งวิบูญชายุ่ง อนจะเป็นประโยชน์และความสุขแก้ ข้าเจ้า ตลอดกาลนาน ๆ 31. ดูกรพิธร ญาติที่ต้องฆ่าโคแพะแกะ ไก่สุกร หรือเหล่าสัตว์ต่างๆ ต้องได้รับความพิณา และปฏิทานหาก เป็นผู้มีความเห็นผิด คำริผิด เกรงผิดต่อ การงานผิด เลี่ยง ชีพผิด พยายามผิด ระลึกผิด ตั้งใจผิด เช่นนี้ ย่อมไม่มีผลใหญ่ ไม่มีอานิสงส์ใหญ่ ไม่มีความรุ่งเรืองใหญ่ ไม่แพร่หลายใหญ่