ความเข้าใจเกี่ยวกับสมณพราหมณ์และการเกิดใหม่ : หน้า 91/130

สมณพราหมณ์บ้างพวกที่สํเภสนะป่าอันสูงส่ง ไม่ประมาณ ทำความเพียร ชำระทิพยอัญจิ มองเห็นโลกนี้โลกอื่นและสัตว์ อุปปัคจะด้วยอัญจุบเป็นทิพย์ เห็นอัญจของมนุษย์มีอยู่ เรื่องของโลกพึงเห็นอย่างนี้ ไม่พึงเข้าใจว่าจะได้เห็นได้ด้วย ตาเนื้อนี้. ๕. ตรัสเล่าว่า พระองค์เคยเห็นสมณพราหมณ์ที่มีศีลมีธรรม อังคามใครมีชีวิจิต ไม่อยากตาย ไร้ความสุขเคลื้องทุกข์ จึงทรง คิดว่า ถ้าสมณพราหมณ์มีศีลธรรมอันอามเหลา่นี้ รู้ว่าวตาย ไปแล้วจะดีกว่าชาตินี้ ก็ควรจะกินยาพิษ เชื่อคอคตาย ผูกคอตาย หรือโคดเหวตาย แต่เพราะไม่รู้ว่าตายไปแล้วจะดีกว่าชาติ จึงรักชีวิต ไร้ความตาย ใครความสุข เคลื้องทุกข์ ข้อบนี้เป็นเหตุ ให้พระองค์ไม่ทรงเชื่อว่าโลกอื่นมี สัตว์อุปทิกะ (เกิดเต็มโต ขึ้นทันที) มี, ผลแห่งกรรมดีกรรมชั่ว. พระเกตุทูลเปรียบเทียบว่ายว่าพราหมณ์คนหนึ่งมีวิริยา 2 คนหนึ่งมีบุตรอายุ ๑๐ หรือ ๒๐ ปีอีกคนหนึ่งมีครรภ์จนคลอด. พราหมณ์นั้นถึงกฎธรรมมามผู้เป็นบุตรจึงพูดกับมารดาเสียง ว่าทรัพย์สมบัติทั้งปวงนี้ ตกเป็นของบ้านเจ้าทั้งหมด ของท่าน ไม่มีเลย ขอท่านจงมอบความเป็นทายาทของบิดาแก่ข้า. นางพราหมณ์ผู้เป็นมารดาเสียงตอบว่า เจ้าจงรอ้อนบวกว่า เราจะคลอดถ้าคลอดเป็นชาย ก็จะได้ส่วนแบ่งส่วนหนึ่ง ถ้bun หญิง มัน้องหญิงนั้นก็จะต้องตกเป็นของจ้า. แต่้มาพัน ก็เช่าชื่ออย่างเดิม แม้ครั้งที่ 2 แม้ครั้งที่ 1 นางพราหมณีจึงอ๋อ มีตเข้าไปในห้อง ผ้าท้องเพื่อจะรู้ว่าตกเป็นชายหรือ หญิงเป็นการทำลายตัวเอง ทำลายชีวิต ทำลายเด็กในครรภ์และ