การเดินทางในฤดูฝน : หน้า 61/130

อย่างนั้นท่านในหนทางกั้นดารข้างหน้าฝนตกมาก หนทางมุ่งน้ำบรรจุเข่า ฟื้น และนำมีมาก พวกท่านจงทิ้งเข่า ฟื้นนำน้องเก่าเสียเถิด เกวียนเบาจากของหนาก็จะไปได้รวดเร็ว ว่ เทียมเกวียนก็ไม่ลำบาก ดังนั้น นายทองเกวียนเรียกพวกเกวียนมาบอกว่า บรรจุผู้นี้พูดในหนทางกั้นดารข้างหน้าฝนตกมาก หนทางมีนำบริบูรณ์หว่า ฟื้น และนำมีมาก พวกท่านจงทิ้ง หหว่า ฟื้น และนำของเก่าเสียเถิด เกวียนเบาจากของหนักจักไปได้รวดเร็ว ว่ เทียม เกวียนก็ไม่ลำบาก ดังนี้ พวกท่านจงทิ้งหหว่า ฟื้นนำของเก่าเสียเถิด จงบันหมูเกวียนไปด้วยเกวียนเบาเถิด พวกเกวียนรับคำของนายกองเกวียนแล้ว ทิ้งหว่า ฟื้นนำของเก่า มีเกวียนเบาดจากของหนัก ขบหมูเกวียนไปแล้ว พวกเกวียนเหล่านั้น มีได้เห็น หหว่า ฟื้น หรือในที่พักหมูเกวียนตำบลแรก เมื่อในที่พักหมูเกวียนตำบลที่สองที่สาม ที่สี่ที่ห้า ที่ในที่พักหมูเกวียนตำบลที่เจ็ดก็ได้เห็น หหว่า ฟื้น หรือในที่พักหมูเกวนหรือในที่พักหมูเกวียนนั่น อมนุษย์กล่าวคือลักษณะเดียวแต่กระดูกเท่านั้น เมื่อนายกองเกวียนพวกที่สองรู้สึกว่าบัดนี้ หมูเกวียนแรกนั้นออกไปนานแล้ว จึงบรรทุกหหว่า ฟื้น และนำไปเป็นอุ่นมากแล้ว ขบหมูเกวียนไป เมื่อขบไปได้สองสามวัน พวกเกวียนนั้นเห็นบุรุษผิวดำเนียนตาแดง ผกุสอดแจ้งธัญ ทัดดอกกุุม มีผ้าปียก ผมเปียกและร่อนงามมีล้อเปื้อนตำสวนทางมา ครั้นแล้ว จึงได้ถามขึ้นว่าดุกรท่าน ท่านมาจากไหน ๆ ข้าพเจ้ามาจากชนบทโนน ๆ ท่านจะไปไหน ๆ ไปน่งชนบทโนน ๆ ในหนทางกั้นดารข้างหน้า ฝนตกมากหรือ ๆ