การบรรลุธรรมของพระอรหันต์และนกแก้วพุทธรักษ์ : หน้า 57/132

พระพี่ชายไล่ออกจากวัด ด้วยความน้อยใจเพิ่งสละสังฆาฏา คราวนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงตรวจดูในสัตว์ ทอดพระเนตรเห็นพระจุฬา ปันถก จึงเสด็จมาหา เมื่อพระพุทธองค์ทรงทราบสาเหตุ ก็ทรงมอบผ้าที่สะอาดให้พระจุฬาเป็นผ้าผืนหนึ่ง พร้อมกับให้ความวาคมากกว่า "ระโหยะระมัง ฯ" ภาวนาไปด้วยและถูผ้าไปด้วย ในที่สุดท่านก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ อีกเรื่องราวหนึ่งเป็นเรื่องของนกแก้วตัวหนึ่ง ซึ่งถูกทั้งในสำนักของนางกุญชรแต่มีสามเณรเมตตาเลี้ยงดูเอาไว้ที่ภู และตั้งชื่อไว้ว่า "พุทธรักษ์" วันหนึ่งพระมาหาเมรัยเจอพุทธรักษาติเตียนว่า "เจ้ามาอยู่ในสำนักที่มีการเจริญวาน เจ้าก็ควรที่จะบำราบวานสักหน่อยเถิด เอามาทำง่าย ๆ ที่เหมาะกับเจ้า คือ 'อิอิ อิอุ' (กระดูก) เท่านี้ก็พอ" พุทธรักษิตั้งใจถวายความเคารพ จะไปหนนายมิได้ขาด วันหนึ่ง มีเหยื่อตัวหนึ่งบินตรงเข้าไปจนอุ พุทธรักษิตไป นายจะกินเป็นอาหาร เมื่อพุทธรักษาถูกหย่อโยนไปก็ไม่คัดเรื่องอื่น ได้แต่ว่านว่า "อิอุ อิอุ" แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น สามเณรที่เห็นเหตุการณ์ รีบจับฉวยสิ่งของที่พ่อพาไป จับจ้องเขาอยู่จนง่วงเหงา เหยี่ยวตาใจลักจิ้งปล่อยพุทธรักษิต แล้วรีบบินหนีไป พุทธรักษาจึงรอดชีวิต ต่อมา เมื่อพุทธรักษาถตายไป ด้วยใจที่เป็นกุศลจดจ่อเพื่อดาราภาวนา ทำให้ไปเกิดเป็นมนุษย์ในตระกูลมังคลแห่งเมืองอุบลฯ ประเทศศรีลังกา ครั้นเจริญวัยขึ้น วันหนึ่งได้เห็นพระภิฆษุรูปหนึ่งมีศาสจารวัตรดงามร่างศรัศร่า และต่อมาได้อุบล ด้วยความค้นเครียดกับภาวนา จึ่งเป็นปัจจัยให้ท่านได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณในที่สุด ดังนั้น การมหัศจรรย์ที่อัศจรรย์ใจเป็นวิธีแห่งการดำเนินชีวิตอย่างผู้มีบุญโดยแท้ ซึ่งในยุคปัจจุบันก็มีบุญจำนวนไม่น้อยที่รับรู้ว่าบุญจากอยู่เสมอ