ประสบการณ์แห่งการสูญเสียและการเผชิญหน้า : หน้า 105/132

ก็เหมือนอนุญาตให้ลูกขึ้นนั่งได้ปังขึ้นไปก็ไม่เห็นใคร นอกจากขายเสื้อแดงคนนั้นเดียว แต่มจะมองไม่เห็นใคร ลูกมีความรู้สึกว่า มีคนจำนวนมากแออัดยัดเยียดกันอยู่ในนั้น เหมือนคุณกุญอุ้มแน่นขนัด มีความรู้สึกว่ากระดาษมัวเบลอมัวลง ครับนอยู่สักพักก็มีคนพาลมีงลูกออกมาด้วยใบหน้าที่หม่นหมอง สามีงกางเกงแต่ไม่ใส่เสื้อ ตามตัวมีรอยตะปูแทงเต็มไปหมด ท่าทางสามีดูจะเกรง ๆ ผู้ชายเสื้อแดงคนนั้น หลังจากลูกพูดคุยกับสามีได้สักพัก ลูกพูดในเชิงบ่งบอกให้เขากลับบ้าน เขาเลยบอกว่าจะแว้บไปเก็บเสื้อผ้าก่อน แล้วเขาก็กลับออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าเก่า ๆ 2-3 ตัว จากนั้นก็พากันกลับ พอจุลและสามีเดินมาถึงวันใดกำลังจะกางบันได ลูกสะดุ้งดี พองลมฝันเห็นสามีเป็นอย่างนี้ ลูกจึงไปสร้างองค์พระให้กับสามีและลูก ๆ รวมเป็น 4 องค์ หลังจากนั้น อีก 2 เดือนต่อมา เวลาประมาณ 3 ซึ่งเป็นเวลาปกติที่จะต้องตื่นขึ้นมานมัสการและเตรียมตัวหวังข้าวใส่บาตร แต่วันนั้นก็อย่างไรทราม ลูกเกิดอาการงอแงไม่อยากลุก บอกกับตัวเองว่าอึดเดียว ๆ พร้อมกับมีอาการซึม ๆ เคลิ้ม ๆ ทันใดนั้น ลูกได้ยินเสียงคนมาเปิดประตูหน้าบ้าน (บ้านของลูกเป็นร้านค้า) แล้วก็มีคนวิ่งเข้ามาคว้าตัวอยู่บืน ๆ ลูกตามจุมเสียงเรียกลูกชายที่นอนอยู่บนขนม ขณะเดียวกันก็ให้ขึ้นมาทันที เขาสูดอุดยในอึดเดียวกันจากนั้นก็ขานว่า เขาใส่ชุด