ข้อความต้นฉบับในหน้า
หายปวด หายป่วย ด้วย "สัมมา อะระหัง"
กัลยา จำเนียร บัวน้ำเจิด
อดีตพยาบาลโรงพยาบาลรถไฟ กรุงเทพมหานคร
ดิฉันมีอาการปวดเอวและร้าวไปขาที่บาดเจ็บต้องไปหาหมอ หมอให้อยู่โรงพยาบาลเพื่อทำกายภาพบำบัด และสั่งยาคลายกล้ามเนื้อให้นอนเนื่องจากฉันเคยเรียนพยาบาลมา ก็พอจะรู้ว่าพวกนี้อันตราย ถ้าทนต่อเนื่องจะมีผลกับตับและไต เลยไม่อยากทาน นอกจากนี้หมอยังสั่งยาแก้ปวดให้ทานครั้งละ 2 เม็ด
รุ่งขึ้นวันแรก หมอให้ไปทำกายภาพบำบัด ด้วยการอบความร้อนที่สระไอโฟและนวดโดยใช้ไฟฟ้า แต่เรายังปวดอยู่ เวลาเดินต้องใช้ walker และเนื่องจากฉันอยู่ในห้องพิเศษคนเดียวก็เลยกลัว พอดีเกิดความกลัวก็เลยภาวนา "สัมมา อะระหัง" และอธิษฐานกับหลวงพี่ หลวงพ่อ คุณยายว่า "ช่วยลูกด้วย มันปวด" แล้วก็ลนลาน "สัมมา อะระหัง" ๆ แต่เวลา
ปวดทำใจก็ไม่ไหว ยอมรับว่าตัวเองบาดเจ็บแค่ไหน แต่เนิ่ง "สัมมา อะระหัง" ไปเรื่อย ๆ อารมบาบมึนหลงปู่ หลวงพี่ว่า "ช่วยลูกด้วย มันปวด" แล้วก็ลนลานไปเรื่อย ๆ
แรก ๆ ดินก็ทำไปอย่างนั้นแหละ ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า แต่ก็เชื่อมั่นบารมีครูบาอาจารย์จึงทำไปเรื่อย ๆ แต่หลัง ๆ พอวงก็มนอนหลังอย่างสบาย ไม่ต้องทานอะไรเลย นอกจากยาทำอาหารที่เขาจัดให้เพราะว่าพยาบาลเขาเอามาให้ลงก่อนนอนก็เลย
รุ่งเช้ามาดูรายงานของพยาบาล เห็นว่าดิฉันไม่อยากแก้วปวดหมอเลยบอกว่า "พี่ไม่ปวดเลยหรือ? ทำไมไม่อยากแก้ปวด?" ดิฉันบอกว่า "ทำสมาธิ" หมอก็บอกว่า "อ่าว! ฟังดูเว่า ปวดละโห นั่งสมาธิได้อย่างไร" ดิฉันเล่านังให้เขาฟัง หมอคิอดอย่างไรไม่รู้ แต่ดิฉันก็ไปเรื่อย ๆ ว่างเมื่อไรก็ทำ ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาลลากว่าได้ละ 4,000 กว่า ถึง 5,000 กว่า
ครั้ง จนกระทั่งกลับบ้านก็ไม่ต้องทานยาแก้ปวดเลย อยากชวนทุกคนมากวนา "สัมมา อะระหัง" เพราะจะทำให้เราสุขภาพแข็งแรง สร้างบารมี
กันไปได้นาน ๆ อย่างที่หลวงพ่อบอก และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การภาวนา "สัมมา อะระหัง" ดีที่สุด...