การนั่งสมาธิและการภาวนา "สัมมา อะระหัง" : หน้า 58/132

ลองปฏิบัติ โดยนับสมาธิ ก่อนนอน และรวบรวม "สัมมา อะระหัง" ๑, "สัมมา อะระหัง" ๒, ภาวนาไปเรื่อย ๆ จนถึง ๕๐๐ ครั้ง ก็รู้สึกเหมือนว่าขณะในเราดจ่อก่อกาวนและนิ่งมากขึ้น หลังจากนั้น หนูก็ทำมาตลอด พอทำไปเรื่อย ๆ รู้สึกว่า การภาวนา "สัมมา อะระหัง" ทำให้เรามีสมาธิในการนั่งมากขึ้น แม้เราอาจจะจดจ่อกับอย่างอื่น แต่พอเรา "สัมมา อะระหัง" ปิ๊บ เราก็จิ่ม นิ่ง พอลานา "สัมมา อะระหัง" ไปนาน ๆ ใจเราจะนิ่งจนฉับคำวางไปเลย เมื่อสัปดาห์ที่แล้วหนูมีโอกาสไปปฏิบัติธรรมกับเพื่อน ๆ ร่วมรุ่น ธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ ๑๑ ที่สัมมานาราม จ.เชียงใหม่ ตอนแรก ๆ ที่นั่งสมาธิ ก็มีมดดื้อ ไม่เห็นอะไร แต่ก็ยังไปเรื่อย ๆ จากที่มด ๆ สักพักหนึ่งก็เห็นแสงสว่างเป็นจุด ๆ เหมือนดวงประภาย สักพักนึงจากที่เป็นประกายเหมือนไว้กลายเป็นจุดเดียวตรงกลาง และจากจุดเดียวกันนี้เปล่งแสงสว่างมากขึ้น ๆ พอขึ้นไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกว่า ดวงแก้วขยายขึ้น ยิ่งมีมากเท่าไรก็จะมีดวงแก้วอีกดวงหนึ่งผุดขึ้นมาจากตรงกลางแสงนั้น ดูดูมันเปลี่ยน ๆ ที่ละ ดวง ๆ ยิ่งนานเท่าไรก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้น และตรงจุดประกายเล็ก ๆ เห็นเป็นเหมือนสามเหลี่ยม ถ้าเจ๋งนุ่ม ๆ หรือใจเงียบ คำวาม "สัมมา อะระหัง" ก็เริ่มผุดขึ้นมาตั้ง ๆ ที่หนูไม่ได้ "สัมมา อะระหัง" เลย แค่นั่งนิ่ง ๆ ที่นภาพที่เห็นเป็นสามเหลี่ยมนี้ก็ปรากฎขึ้นเป็นรูปองค์พระแก้วใส่ที่อยู่ตรงกลางของดวงแก้ว และดวงแก้วนั้นก็ค่อย ๆ ผุดขึ้นเรื่อย ๆ องค์พระก็ผุดตามมา คือผุดซ้อนกันมาเรื่อย ๆ ให้เราเห็นให้เรามีความสุข หนูรู้สึกมีความสุขมากขึ้นสัมมา อะระหัง ว่าเรานั่งไปนานเท่าไรก็แล้ว แล้วก็รู้สึกเหมือนได้ร่างกายเราดี ๆ แล้วก็ยิ้มแบบอิ่มใจไป ลูก ยิ่งสัมมา อะระหัง มีพลังอยู่อย่างใน หลังจากนั้นประสบการณ์ใหม่ ๆ ก็เกิดขึ้น ยิ่งเรานั่งสมาธิมากขึ้นใจเราก็ยังมากขึ้น เหมือนกับว่าเราจุ๊งหะของการวางใจ วางอย่างไรจะไม่เวว นั่งปุ๊บเราจะเริ่มสบาย นักเรื่องสบายก่อน ประสบการณ์ภายในใหม่ ๆ ก็เริ่มเข้ามาเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน บอกได้เลยว่าเป็นประสบการณ์ที่มีความสุขมาก ๆ ค่ะ