ข้อดีของการเผยแผ่พุทธศาสนาแบบสมาคม : หน้า 20/63

ข้อดีของตัวแบบการเผยแผ่พุทธแบบสมาคมมีหลายประเด็น ข้อแรกคือทำงานกันในรูปแบบ “สมาชิก” ซึ่งสนใจคิดและเห็นในทิศทางเดียวกัน และมีทั้งแบบทั่วไปและแบบกิติมศักดิ์ มีระบบการประชาสัมพันธ์งานกันในลักษณะ “จดหมายข่าว” มีวารสารนิยายสารส่งข่าวคราวถึงสมาชิกเป็นรายเดือนรายไตรมาสรายปี มีการกิจกรรมต่าง ๆ ก็ส่งข่าวคราวถึงกัน ยกตัวอย่างสมาคมบาสิให้สร้าง “พุทธศาสนิกชน” สาย “ปัญญา” ผลงานของสมาคมในรอบร้อยปีได้รับสนับสนุนส่งเสริม ค้นคว้าและเผยแพร่คำสอนพระพุทธศาสนาแบบเรวาา และมีส่วนสร้าง “นักปราชญ์ชาวพุทธตะวันตก” แม้จะมีจำนวนไม่น้อย แต่ก็มากด้วยคุณภาพ ได้ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ ช่วยกันคัดเลือก บริวจรร แปล และเผยแพร่ “คัมภีร์พุทธดั้งเดิม” ทั้งพระบาลีและอรรถกถา สู่ดวงวิชาการพุทธศาสนาในมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ทั่วยุโรป และอเมริกา ทำให้เกิดมีจำนวนชาวพุทธที่มากด้วยสติปัญญา ความรู้ความสามารถ จำนวนหนึ่ง ทั้งในอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน และรัสเซีย เป็นต้น ส่วนสมาคมเทววิทยาก็มีบทบาทในการสร้างและขยายฐานชาวพุทธกระทั่งถึงปัจจุบัน โดยมีเป้าหมายเน้นขยายจำนวน “พุทธศาสนิกชน” สาย “ศีลธรรม” มุ่งดึงดูดชาวตะวันตกให้เปลี่ยนมานับถือ “พระพุทธศาสนา” เป็นจำนวนมาก และยังขยายผลการสร้าง “พุทธศาสนิกชน” ไปทั่วโลกทั้งในยุโรป สหรัฐอเมริกา คอสเตรเลีย แอฟริกา ทำให้มีผู้ภูฏานตนเป็น “พุทธมกะ” เกิดขึ้นจำนวนมาก ในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก รวมถึงประเทศอันเป็นต้นกำเนิดของพระพุทธศาสนา คือนิเดียและศรีลังกาด้วย