ธรรมา: การเผยแพร่พุทธศาสนาในตะวันตก : หน้า 48/63

ธรรมา วารสารวิชาการพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 5 ปี 2560 "ทาน-คือ-ภูวมะ" คนไทยทำครบทั้ง 3 ข้อ โดยเฉพาะเรื่อง "ทาน" แต่สำหรับ "ฝรั่ง" ส่วนมากไม่ทำ "ทานบารมี" ประเด็นนี้ วัดไทยในยุโรป ที่ตั้งอยู่ได้ เพราะอาศัยครอบครัวฝรั่งที่มี "อรรถ" เป็นคนไทย จะเห็นได้ว่า "สมาคมต่าง ๆ" ของฝรั่ง ตั้งขึ้นมาแล้วขาดสภาวะคล่อง บริหารได้แบบ "ขนาดเล็ก" ไม่สามารถขยายกิจการให้เป็นขนาด "ใหญ่โต" ได้เพราะจุดอ่อนของฝรั่งในตะวันตกเรื่อง "ทาน" อีกประเด็นที่ไม่ควรมองข้ามคือ องค์กรพุทธส่วนมาก ยังไม่ได้ใช้แนวคิด "การบริหารจัดการสมัยใหม่" ที่เน้น "ทำน้อย ได้มาก" (Do less Get more) รวมถึงการใช้เทคโนโลยีทันสมัยเข้าช่วย ใช้เวลาน้อย ใช้การวางแผนให้ดอกคล้องกับเป้าหมาย (Plan & Purpose) โดยมีปลายทาง (Path) คืผลสำเร็จเป็นดัชนีชี้วัด ก็ควรนำมาพิจารณาประกอบกับการเผยแพร่พุทธศาสนาในตะวันตก ทั้งนี้เพราะฝรั่งคุ้นเคยและเคยชินกับการยินดีและเต็มใจที่จะ "เสียเงิน" เข้าฝึกอบรมคอร์สราคาถูก ปานกลาง หรือแพง ระดับต่าง ๆ ถ้าเห็นว่าความจำเป็น (Need) ความต้องการ (Want) และอุปสงค์ (Demand) ของตน ยกตัวอย่าง "การปฏิบัติธรรมทางพระพุทธศาสนา" ซึ่งฝรั่งเรียก Retreat ฝั่งส่วนมากก็กล้าตกกลัวตาย เพื่อถนอม เสียงเท่าไหร่เท่ากัน ก็จะยอมเสีย ดังนั้นแนวคิดการออกแบบ "คายตะนะ 6" Six senses อย่างสปาโยคะ การวิ่งมวยไก่ คาบต้า การฝึกมวยไทย อาหารไทย ชากาแฟขนม สมุนไพรต่าง ๆ เป็นต้น หรือการใช้ "กลิ่น" ในการบำบัด รักษาโรค