ข้อความต้นฉบับในหน้า
Buddhist Institution] โดยมีเป้าหมายที่แตกต่างกัน อาทิ สมาคมบาลี ปกรณ์ เน้นศึกษาวิจัยคำสอนพระพุทธศาสนาจากคัมภีร์บาลี สมาคมเทววิทยา เน้นทำหน้าที่ส่งเสริมพระพุทธศาสนาทั้งในยุโรปและเอเชีย หน้าที่โดยตรงของสมาคมเทววิทยาคือจัดกิจกรรมเปลี่ยนศาสนาจากเดิมมาเป็นพุทธ เรียกกันว่า “การปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะ” ส่วนหน้าที่ทางอ้อมคือการเผยแผ่หลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนา ยกตัวอย่างเช่น การละทิชชาติ และกฎแห่งกรรม การใช้พลังจิตเพื่อความสำเร็จแห่งงาน การบำบัดโรคทางจิต
กล่าวโดยย่อการทำงานของ “สมาคมบาลีปรกคร” เน้นกลุ่มเป้าหมาย “ปัญญาชน” ที่ประกอบด้วย “ปัญญา” ส่วนการทำงานของ “สมาคมเทววิทยา” เน้นกลุ่มเป้าหมาย “สัทธาชน” ที่นิยมชมชอบ “ปฏิหาริย์” และพลังอำนาจบันดาลใจ เท่าใดเมื่อร่วมคิดร่วมทำก็จะเกิดผลทำให้สติชาวพุทธเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยเฉพาะการเปลี่ยนคนที่ “เบื่อหน่าย” ศาสนาเดิมให้เข้ามาปฏิญาณตนนี้ถือพระพุทธศาสนาแบบชาวพุทธตอนออก (Bell 1991: 31-33)
ส่วนสมาคมมหาโพร มีผลงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่ประจักษ์คือ การถีถำเนิดของ “พุทธิจาราจลนคอน” ในปีพุทธศักราช 2469 และมีผลทำให้เกิดวัดพุทธสายต่างๆตามมาในปีพุทธศักราช 2500 ในชื่อว่า “พุทธิจารณบอร์ริลิน” ในยุคมืดนั้นและประเทศต่างๆในยุโรปโดยได้นิมนต์พระสงฆ์จากประเทศไทยลำกามำจำพรรษาและทำการเผยแผ่พระพุทธศาสนาระยะยาวจนถึงปัจจุบัน