วิสัชชาธรรมบท คาถา ที 2 (ตอนจบ) - หน้า 35 : หน้า 35/329

ประโยค - วิสัชชาธรรมบท คาถา ที 2 (ตอนจบ) - หน้า 35 อันชอบว่า "เมื่อเหตุมีอยู่ มันติ ทังหลาย ก็กล่าวโดยคำเพียงเป็น สมญา ว่า "ผู้สร้าง" เมื่อความเป็นไปแห่งวิบากมีอยู่ มันติ ทังหลาย ก็กล่าวโดยคำเพียงเป็นสมญา ว่า "ผู้ สร้าง (ผล)" เท่านั้นเอง เพราะ เหตุนี้น น พระ โบราณาจึงกล่าวว่า "ผู้สร้างธรรมไม่มี ผู้สวยก็ไม่มี (เป็นแต่) ธรรมส่วน ๆ ย่อมเป็นไป ความเห็นดังนี้ เป็น ความเห็นชอบ เมื่อกรรมและวิบากพร้อมทั้งเหตุเป็นไปอย่าง นั้น เมื่ อต้น เมื่ อปลาย ใคร ๆ รู้ไม่ได้ ดังก่อน หลังแห่งพิธีและต้นไม้เป็นต้น ซึ่งใคร ๆ รู้ไม่ได้ (ว่าพิธีเกิดก่อนหรืออันเกิดก่อนพัง) ณ นั้น แม้ในอนาคตดกาล เมืองสารย์มีอยู่ ความจะไม่ เป็นไป (แห่งกรรมและวิบาก) ก็ยังมองไม่เห็น (มันต้องเป็นไป เป็นแน่นแท้) พวกเดียรถีย์ ไม่รู้ความอันนี้ จึงไม่เป็น สย歿ี (คือ ไมมีอาณาในตน แต่ดำเนินอารามความ ยิด ย่อมผิด ๆ ) คว้าเอาสตัญญา (สำคัญว่าสัตว์) บุคคล เขา แล้วก็มีความเห็นไปว่า ที่เอง (บ้าง) ว่า ขาดสุข (บ้าง) ถือภูติ ๖๒ ขัดแย้งกันและ กัน เขาทั้งหลายถูกเครื่องมัดคือภูมิมัจฉ์ไว้ ล่อง ลอยไปตามกระแสน้ำคือดินหา เขาทั้งหลายล่อง