ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคส- วิจารณ์ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้า 182
(พิจารณา) คุ้งขวางภายนอกด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้น พระโยคาว- วรรณนั้น จึงเห็นบันทึของผู้อื่นดี อนุปนัคาสังกขรทั้งหลายดีดี ว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาด้วย เธออ่อนพิจารณา (สงขร) ใน ภายในตามภาค พิจารณา (สงขร) ในภายนอกตามภาค เมื่อเธอ พิจารณาไปอย่างนั้น วิสาน (คำเนินไป) ต่อกับมรรคนเข้าในกลาที่ พิจารณา (สงขร) ภายใน เธอผู้นี้ชื่อว่า ยึดใน....ภายในแล้วออก จาก... ในภายใน แต่ข้่าววิสาน (คำเนินไป) ต่อกับมรรในภาคที่ เธอพิจารณา (สงขร) ในภายนอกใช้ เธอผู้นี้ชื่อว่า ยึดใน....ภายใน แล้วออกจาก...ในภายนอก แม้ในการยึดภายนอกแล้วออกจากภาย- นอกและภายใน กันนี้
พระโยคาวรอีกผู้นึ่ง ที่แรกยึด (กำหนด) ในรูป ครั้งดีแล้ว ก็ (พิจารณา) ดูโดยทำรูปดูและอุปาทรูปให้เป็นกะเดี่ยว (คือรวม รูปทั้ง ๒ อย่างเข้าด้วยกัน กำหนดแต่ชรู) แล้ว เพราะว่าภูวนาจะ ได้มี แต่ด้วย (พิจารณา) ครูปล้วน ๆ เพียงเท่านี้หามาได้ ต้อง (พิจารณา) ดูรูป (คือมาน) ด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้น พระ- โยนาคาวนั้น ทำรูปนั้นให้เป็นอารมณ์แต่ยังเห็นรู รับอวนา สัญญา สังขาร และวิญญาณที่เกิดขึ้น ว่านี้เป็นรูป เธออ่อนพิจารณา รูปตามภาค พิจารณาอุปามาณ เมื่อเธอพิจารณาไปอย่างนั้น วิสาน (คำเนินไป) ต่อกับมรรขเข้าในภาคที่เธอพิจารณาไป รูปนี้ชื่อว่า ยึดในรูปแล้วออกจากรูป แต่ต่อวิสาน (คำเนินไป) ต่อกับมรรใน ภาคที่เธอพิจารณาอรูปไว้ เธอผู้นี้ชื่อว่า ยึดในรูปแล้วออกจากรูป