การปล่อยมารและธรรมะ วิสุทธิวาจา 3 หน้า 28
หน้าที่ 28 / 220

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการที่มารปล่อยสายมาปกครองมนุษย์ ทำให้เกิดความโลภ โทสะ และโมหะซึ่งเป็นสาเหตุของความทุกข์ การปฏิบัติธรรมจะช่วยให้มนุษย์ปลดปล่อยตนจากอำนาจของมารได้ หากมนุษย์จับสายธรรมะและนำมาปฏิบัติอย่างจริงจัง วิธีการนี้จะช่วยให้ไม่เกิดสงครามและทำให้คนอยู่กันอย่างสงบสุข นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงวัดปากน้ำที่ช่วยรักษาคนป่วย ไม่ต้องใช้ยายา แต่การแพ้ของมารนั้นเป็นเพียงการหลอกลวง ดังนั้นความเข้าใจในวิชชาธรรมกายจึงสำคัญในการแยกแยะความจริงจากความหลอกลวง โดยรวมแล้ว มนุษย์จะสามารถมีชีวิตที่สงบสุขได้เมื่อไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของมาร.

หัวข้อประเด็น

-มารและอำนาจของมาร
-โลภะ โทสะ โมหะ
-การปฏิบัติธรรม
-สงครามและความทุกข์
-การช่วยเหลือจากวัดปากน้ำ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

มารปล่อยสายมาปกครองมนุษย์ มนุษย์ตกเป็นบ่าวเป็น ทาสของโลภะ โทสะ โมหะ (ผลคือความเสียหาย) มีแก่ มีเจ็บ มีตาย เช่นสงครามที่แล้วมาเกิดจากโลภะ คือ ความโลภเป็น เหตุให้คนเจ็บ คนตาย ลูกชายหญิงมีความหลง โมหะ ว่าตัว เก่งแล้ว พ่อแม่ว่าไม่ได้ มีโทสะ โมหะ โต้เถียงไม่กลัวเกรง ที่เป็นเช่นนี้เพราะนายโลภะ โทสะ โมหะ เขาปกครอง เขาสั่งให้ทำเช่นนั้น เอาบ้านเมืองมาล่อ เอาความเจ็บความ ตายมาให้ ปราบมารเหล่านี้เสียได้ มนุษย์จะได้อยู่เป็นสุข เจ้า ตัวมารเหมือนผีเที่ยวสิง บังคับให้เป็นไปตามคำสั่งของเขา เราต้องเข้าวิชชาธรรมกายจึงรู้ เห็นหมด เพราะธาตุ ธรรมไม่เหมือนกัน วัดปากนํ้าช่วยเหลือแก้คนป่วยไข้ให้หาย ไม่ต้องกินยา มารมันยอมให้คนไข้หาย แต่มันไม่ยอมแพ้ มันแพ้หลอกๆ (ตาม วิสัยของมาร) มนุษย์ชายหญิงเป็นพระก็มาก เป็นมารก็มาก เป็นธรรมกาย ดูเป็น รักษาตัวได้ เราจับสายธรรมะเสีย เขาก็ไม่รบกัน เก็บสมบัติให้หมด เก็บอาวุธให้หมดตามจุด เขา ก็ไม่รบกัน (จับหรือเก็บในที่นี้หมายความว่าเก็บในทางปฏิบัติ ธรรม) -100-
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More