พระสุตตันตปิฎกและปรมัตถปิฎก : หน้า 186/220

ให้มีพร้อมขึ้น นี้มากน้อยเท่าไรก็ช่าง อยู่ในพระสุตตันตปิฎก สุตตันตปิฎกมี ๕ คัมภีร์ สุตตันตปิฎก มี ๕ คัมภีร์ ทีฆนิกาย มัชฌิมนิกาย สังยุตตนิกาย อังคุตตรนิกาย ขุททกนิกาย ๕ คัมภีร์ ก็อยู่ใน ความบริสุทธิ์ใจ ใจหยุดใจนิ่ง ใจเป็นสมาธินั่นแหละ ๕ คัมภีร์ ทีเดียว ส่วนปรมัตถปิฎก สจิตฺตปริโยทปน่ เมื่อใจของตนให้ ผ่องใสแล้ว ไม่มีราคีขุ่นมัว ให้อยู่ในใจใสเสมอไป นั้นปรมัตถปิฎก ยกเป็น ๗ คัมภีร์ สังคณี วิภังค์ ธาตุกถา บุคคลบัญญัติ กถาวัตถุ ยมก มหาปัฏฐานเป็นที่สุด ในสุตตันตปิฎก วินัยปิฎก ปรมัตถปิฎก นี้ ยกเป็นศีล สมาธิ ปัญญา ยกเป็นตัวพระพุทธศาสนาที่ปรากฏในบัดนี้ ถ้าจัดเป็นพระธรรมขันธ์ถึง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ถ้าจัดเป็นปิฎกไปถึง ๓ ปิฎก วินัยปิฎก สุตตันตปิฎก ปรมัตถ ปิฎก ยกเป็นตัวแท้แน่นอนที่แล้วอยู่กับใจของตัวนี่เอง อยู่ ในดวงธรรมที่ทําให้เป็นกายมนุษย์นั่นแหละ เป็นศีล สมาธิ ปัญญานั่นเอง โอวาทปาติโมกขาทิปาฐ -๑๗๘-