การให้ทานอย่างแท้จริง : หน้า 125/220

เป็นทาน ต้องให้กินโดยไม่มุ่งหวังอะไรตอบแทนจากมัน ให้มัน กินเพื่อให้หายหิวกันอดอยาก หากให้อย่างนี้จึงจะจัดว่าเป็น ทาน จะให้แก่สัตว์เดรัจฉานอย่างอื่นใดก็ตาม อะไรอย่างนี้ทุกครั้งไป ต้องให้โดยไม่มุ่งหวัง หรือลูกเรา เราให้โดยไม่มุ่งหวังจะให้ลูกเลี้ยงเราในข้าง หน้า หรือให้รักษาวงศ์ตระกูลของเราให้สูง ให้เพราะเขาเกิด มาแล้วก็เลี้ยงกันไปอาศัยเราไป หากเราไม่ให้อาศัย ไม่เลี้ยงแล้ว ลูกๆ เหล่านั้นก็ต้องตาย เมื่อเราให้ทานโดยไม่คิดอะไรดังกล่าวนี้ จึงจัดเป็น ทานแท้ๆ ทีเดียว -๑๑๗- ภัตตานุโมทนากถา ๑๐ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๙๗