ความบริสุทธิ์ของจิตและการหยุดของความรู้สึก : หน้า 167/220

เรียกว่า วจีสังขารบริสุทธิ์แล้ว หยุดเข้านะ อย่าให้เคลื่อนที่นะ ความรู้สึกก็สุขทุกข์อยู่ ในตัวนั้นแหละ จะรู้สึกว่ามันหยุดอีกดุจเดียว กาย วาจา ใจ หยุด ดุจเดียวกัน พอใจหยุดกึกลงไปในขณะใด ขณะนั้นเรียกว่าจิตสังขารระงับแล้ว นั่นเป็นจิตบริสุทธิ์แล้ว กายบริสุทธิ์ วาจาบริสุทธิ์ วจีบริสุทธิ์ ยังมืดตื้ออยู่นั้น บริสุทธิ์ของสามัญสัตว์ไม่ใช่บริสุทธิ์ วิเศษ บริสุทธิ์ วิเศษ สว่างโล่ง ยิ่งกว่ากลางวัน เห็นชัด ความหยุดกาย ลมหยุดรี ความตรึกตรองหยุด ใจหยุด เห็นทีเดียว สว่างแจ่มแจ้ง เห็นดวงเท่านั้นเท่าที่ปรากฏทีเดียว เห็นชัดอย่างนี้เรียกว่า การปฏิบัติสูงขึ้นไปกว่าดังกล่าวแล้ว ทั้งกาย ทั้งวาจา ทั้งใจ -๑๕๙- ภัตตานุโมทนาคาถา ๑๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๗