ธรรมดำและธรรมขาวในมนุษย์ : หน้า 143/220

ย ย ทั้งนั้น ดีเป็นฝ่ายขาว ทีนี้ฝ่ายธรรมดา ใจมนุษย์มีอภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ นี่ฝ่ายธรรมดำ กายมนุษย์ ตลอดกายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ มี ธรรมดำ โลภะ โทสะ โมหะ ตลอดกายทิพย์ละเอียดนี่เป็น ฝ่ายธรรมดำ กายรูปพรหม ทั้งหยาบทั้งละเอียดมี ราคะ โทสะ โมหะ นี้เป็นฝ่ายธรรมดา ตลอดจนรูปพรหมละเอียด กายอรูปพรหมมี กามราคานุสัย ปฏิฆานุสัย อวิชชานุสัย ทั้งหยาบทั้งละเอียด นี้เป็นฝ่ายธรรมดำ ฝ่ายธรรมขาว ให้ทาน เมตตา สัมมาทิฏฐิ นิกายมนุษย์ ทั้งหยาบทั้งละเอียด กายทิพย์ ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ไม่โลภตั้งอยู่ในความให้ ไม่โลภอยากได้ของเขา ให้ของตนแก่เขา ไม่โกรธตั้งอยู่ในเมตตา ไม่หลงตั้งอยู่ในความเห็นชอบ นี่เป็นฝ่ายธรรมขาว ไม่กำหนัด ไม่ขัดเคือง ไม่หลงงมงาย ไม่กำหนัดคือ คลายกำหนัดเสียแล้ว ไม่มีกำหนัด ไม่ขัดเคือง มีความเมตตา -๑๓๕-